Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         dziewczętami dworskimi. Dawny to był zwyczaj Billewiczów,
 2  I,5  |      wszystkich towarzyszów, bo dawny sąsiad bliski. Ten zdawał
 3  I,8  |   chorągwi litewskiego komputu, dawny znajomy pana Wołodyjowskiego,
 4  I,12 | Powiadał mi o tym pan Sakowicz, dawny sługa księcia Bogusława,
 5  I,12 |      Wszyscy go tu znają, bo to dawny radziwiłłowski sługa i przyjaciel.~
 6  I,24 |       stanął wachmistrz Soroka, dawny sługa Kmiciców, żołnierz
 7  I,24 |         okolicy, w tym mieście. Dawny Kmicic także zostanie tu,
 8  I,25 |       miasto ku oberży.~Soroka, dawny żołnierz Kmicica i znający
 9 II,4  |      najzaciętszym był wrogiem. Dawny pan Kmicic kazałby go w
10 II,4  |    którym od razu rozbudził się dawny zabijaka.~Lecz nie potrzebował
11 II,10 |    wychodziły z domów i stolica dawny przybierała pozór, chociaż
12 II,11 |        Karol Gustaw to nie wasz dawny Jan Kazimierz, który nawet
13 II,12 |    obrażona ambicja, budził się dawny półdziki Kmicic. Ale łamał
14 II,12 |     czaszkę pana Czarnieckiego. Dawny Kmicic coraz więcej brał
15 II,13 |        zgromadzeniu, a przy tym dawny żołnierz:~- My żyjem w ubóstwie,
16 II,16 |   spokojnie:~- Jestem Babinicz, dawny pułkownik wojsk litewskich,
17 II,18 |         obudził się już całkiem dawny Kmicic.~- O! nie może być! -
18 II,22 |         upadku nas ratować, kto dawny blask tej Rzeczypospolitej
19 II,26 |          poczęła nastawać, abym dawny żywot porzucił, hałasy uciszył,
20 II,28 |      Jan Skrzetuski. - Toćże to dawny afekt Michałowy!...~- Czyste
21 II,29 |         i poniżenie, widział ów dawny wojownik zwycięzca całą
22 II,41 |      przysionka. Wszedł oficer, dawny znajomy Kmicica z Birż,
23 III,1 |       ścinał. Nie był to już ów dawny Carolus Gustavus, pan dobry,
24 III,30|         muszkiety. Dowodził nią dawny wachmistrz Soroka, teraz
25 III,31|        przebudził się widocznie dawny zawołany gospodarz, a może
26 III,31| uspokojeniem, począł się budzić dawny żal do pana Andrzeja. Winy