Tom, Rozdzial

 1  I,12 |    spotkać!... Ej, dobre to były dawne łubniańskie czasy, ale się
 2  I,12 |    rycerze jadąc wśród nocy i to dawne sprawy wspominali, to mówili
 3  I,13 |  wściekał się na siebie za swoje dawne postępki, że miewał ochotę
 4  I,22 |       ale nie mieli przyszłości. Dawne uczucia, ufność, znajomość
 5 II,3  |       pociecha... Bóg pokarał za dawne grzechy... Ot, co... Pozwoli
 6 II,9  | trójnasób tyle brała.~Ale minęły dawne czasy! Każdy wyciągał się
 7 II,13 |    batożki, które mi co dzień za dawne burdy grzbiet porą, wnet
 8 II,13 |           jeno mi strach, żeby w dawne grzechy nie popaść. A co
 9 II,16 |        serca, nie przebłagamy za dawne grzechy nasze!~- Ojcze! -
10 II,17 |          mu w ustach; umęczenie, dawne cierpienia, tajone niepokoje
11 II,18 |      czynić. Przypomniały mu się dawne czasy, kiedy to Chowańskiego
12 II,19 |          moim nazwisku została i dawne grzechy starła." Poszedł,
13 II,20 |      nasycić, a wolności i prawa dawne w klubę zwyczajną i staropolskie
14 II,23 |     gołych słów, może złożyć?...~Dawne winy ścigają go ciągle i
15 II,26 |        mi, panie, bom sam własne dawne uczynki przeklął i z tej
16 II,26 |          dostać i tam wiernością dawne winy odpokutować. Ale jakże
17 II,26 |   skłania, jeśli ona nowa służba dawne grzechy przeważyła albo
18 II,29 |          panu naszemu wytrwać, a dawne wolności tej prześwietnej
19 II,33 |       Wobec takich zasług za nic dawne grzechy! Dla Boga! dobrze,
20 II,34 |      Akbahem-Ułanem rozmawiając, dawne przewagi Kmicica nad Chowańskim
21 II,37 |   Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnaty nie będziesz
22 II,38 |   Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnaty nie będziesz
23 II,41 |     widok jego postaci wszystkie dawne urazy, stara nienawiść i
24 III,29|          Sakowiczu i mając z nim dawne rachunki do załatwienia,
25 III,29|    załatwienia, puścił się w swe dawne strony i szedł za nim.~W
26 III,30|         jeszcze dokonać potrafi.~Dawne jego winy wielkie, ale i