Tom, Rozdzial

 1  I,5  |    opadłymi bezwładnie po bokach ciała, a za nim leżeli inni; żaden
 2  I,5  |       spojrzał na leżące w mroku ciała. Zimny pot wystąpił mu na
 3  I,8  |        którego nie znam, duszy i ciała od razu nie oddam."~Wtedy
 4  I,9  |         rzekł:~- Duch w waści od ciała silniejszy, bo ciało jeszcze
 5  I,10 |      wziąść pachołków, którzy by ciała i sprzętów pana strzegli.~
 6  I,22 |       było chyba razem z duszą z ciała wypędzić.~Zrozumiała i to,
 7  I,22 |  twarzach i śmiech wstrząsał ich ciała, odbijał się od sklepień
 8  I,25 |         mała, jak gdyby z innego ciała zdjęta. Twarz miał również
 9 II,12 |   zatrzymywał się co chwila, gdy ciała zbiły się zbyt ciasno. Chorągwie
10 II,12 |          powiększył się jeszcze. Ciała ludzkie utworzyły już nie
11 II,15 |   nadeszli piechurowie i poczęli ciała wynosić. Czterech z nich,
12 II,18 |   okręciwszy go jeszcze nią wpół ciała, rzucili drugi jej koniec
13 II,18 |  płonącej maźnicy. Po chwili dwa ciała padły w słomę, przez sekundę
14 II,18 |    dłużej, dopóki swąd spalonego ciała nie począł się rozchodzić
15 II,19 |         na resztkach słomy. Trzy ciała żołnierskie leżały wpodle,
16 II,19 |          wyrzucą, to tylko liche ciała nasze, tylko doczesne zwłoki
17 II,24 |   rapiery szwedzkie dotknęły się ciała Kmicica i krew jęła z niego
18 II,24 | kapelusze, za nimi wychyliły się ciała i kilkaset dziwnych postaci
19 II,25 |        pewnie duszy jego wyjść z ciała nie pozwolą, bo ciało młode,
20 II,29 |    spokojna.~Charłamp siadł obok ciała i wsparłszy łokcie o kolana,
21 II,35 |        że tylko pewna ociężałość ciała i ducha oraz przyrodzone
22 III,1 |    sakiewki owsa, a z nimi razem ciała Wikilsona i Waldemara, on
23 III,6 |       patrzył takim okiem na owe ciała ludzkie, jakim dziedzic
24 III,9 |          chwila potykający się o ciała poległych współbraci. Pobojowisko
25 III,12|        na grzebanie, leżały więc ciała na wierzchu, owiewając straszliwym
26 III,13|        na grzebanie, leżały więc ciała na wierzchu, owiewając straszliwym