Tom, Rozdzial
1 I,1 | Ciotuchna pójdzie z nami?~Młody chorąży spojrzał bystro:~- Ciotuchna? -
2 I,7 | i spytał:~- Kto mówi?~- Chorąży orszański, Kmicic! - brzmiała
3 I,12 | Stankiewicz i niejaki Kmicic, chorąży orszański, któren jako słyszałem,
4 I,13 | Harasimowicz.~- Jaśnie wielmożny chorąży orszański! - wołał kłaniając
5 I,23 | na drzwi, którymi odszedł chorąży orszański.~Następnie zawołał
6 I,26 | kawalerze? Skąd jesteś?~- Chorąży orszański!~- Panie chorąży
7 I,26 | Chorąży orszański!~- Panie chorąży orszański, żal mi, że Radziwiłłowie
8 I,26 | Niezbyt rozmownyś, panie chorąży orszański - rzekł- ale odpowiedz
9 II,11 | pewności. Pogłoska, że pan chorąży Koniecpolski ze swoją dywizją
10 II,12 | poważny; pan Okielnicki, chorąży wieluński; pan Piotr Czarniecki,
11 II,26 | Jam jest Andrzej Kmicic, chorąży orszański...~Tu pan Kmicic
12 II,30 | okazalszy od wszystkich urodą chorąży. Za czym dopiero waliły
13 II,31 | okazalszy od wszystkich urodą chorąży. Za czym dopiero waliły
14 II,41 | książę - oto pan Kmicic, chorąży orszański i poseł od pana
15 III,6 | szwedzkiego wojska? - spytał chorąży.~- Jeszcze o świtaniu przewaliło
16 III,27| pszczoły w ulu - odparł chorąży. - Byliby się już ruszyli,
17 III,27| popatrzyć?~- Prowadź waść!~Chorąży ruszył koniem i wyjechali
18 III,27| Chwalić Boga! - odrzekł chorąży.~- Poślijże waść jeszcze
19 III,27| wszystkich wojsk zasłaniało. Chorąży, na widok zbliżających się
20 III,27| Tatarzyn, Selim, syn Gazy-agi, chorąży z Kmicicowej watahy, a widząc
21 III,31| on, pan Andrzej Kmicic, chorąży orszański. I leżał na wznak
22 III,31| wracał z odpowiedzią, że pan chorąży "żyw jeszcze", na koniec
23 III,31| powinno! Szczęśliwam, że pan chorąży żywie... przyznaję, bo znać,
24 III,32| głuchego milczenia:~"Który chorąży orszański, lubo w początkach
25 III,32| odkrył, nie tylko pomieniony chorąży orszański na osobę naszą
26 III,32| nam nagotował, pomieniony chorąży orszański samoczwart tylko
|