Tom, Rozdzial
1 I,4 | zawichrzyło się nad ich głowami. Zend począł zaraz krakać
2 I,10 | my musimy teraz krwią i głowami nakładać... Ot, do czego
3 I,13 | że miecz wisi nad waszymi głowami!..~- Mości książę! hetmanie
4 I,21 | teraz pójdą na Podlasie i głowami buntu się staną. Patrz i
5 I,22 | wszelako i tacy, którzy trzęśli głowami albo wzrokiem mówili sobie
6 I,25 | pojedziesz, bo tam między głowami konfederacji jest i twój
7 I,25 | Szereg stanął i zwrócił się głowami końskimi ku drodze od miasta.
8 II,1 | błękitnego nieba, widne nad głowami między gęstwiną, i na swoich
9 II,2 | niezgrabne, z ogromnymi głowami, porosłymi całkiem niezmiernie
10 II,4 | sięgając rozczochranymi głowami aż do pułapu, i Kosma spytał:~-
11 II,9 | wozach, niejeden boso, z głowami pospuszczanymi na piersi,
12 II,14 | ze wzniesionymi ku niebu głowami i oczyma, ludzie różnych
13 II,19 | jakby na nici pajęczej, nad głowami Szwedów i Polaków. Ci ostatni
14 II,19 | śniegu, inni kiwali żałośnie głowami, wzdychając nad własną dolą,
15 II,20 | Burza straszliwa zawisła nad głowami skandynawskich najezdników;
16 II,24 | aż kopyta jego zwisły nad głowami rajtarskich rumaków, sam
17 II,30 | strony stallów kościół nabity głowami, a nad głowami tęcza chorągwi
18 II,30 | kościół nabity głowami, a nad głowami tęcza chorągwi jako tęcza
19 II,31 | strony stallów kościół nabity głowami, a nad głowami tęcza chorągwi
20 II,31 | kościół nabity głowami, a nad głowami tęcza chorągwi jako tęcza
21 III,3 | błękitne zaświeciło nad głowami, widnokrąg wyjaśnił się,
22 III,4 | zawisły przez chwilę nad głowami rajtarów -i wpadł na kształt
23 III,6 | złotym lwem powiewał nad ich głowami.~Dalej, naokół domu, stały
24 III,6 | objęciu lub leżeli wsparci głowami na piersiach nieprzyjaciół.
25 III,9 | kraśnych stad ptactwa. Nad głowami ich podnosiły się ku słońcu
26 III,9 | wyciem przelatywać ponad głowami Wąsowiczowych i dragonii,
27 III,9 | nimi, nad ich karkami i głowami, pędziła ława jeźdźców polskich.
28 III,9 | kapeluszy, bez hełmów, z głowami pospuszczanymi na piersi,
29 III,11| Kraśne znaki chwiały się nad głowami rycerstwa na kształt olbrzymich
30 III,12| leżą i płotki sobie przed głowami z kołów porobili, ziemią
31 III,13| leżą i płotki sobie przed głowami z kołów porobili, ziemią
32 III,27| pierwszym uderzeniu; nad głowami walczących zamigotały przez
33 III,27| tuż nad sobą, prawie nad głowami, tysiące końskich kopyt,
34 III,27| siebie z żartów odciętymi głowami, inni ładowali sakwy, inni
|