Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       siebie ze zdumieniem. Zend wysunął wargi, jak gdyby chciał
 2  I,7  |     Wołmontowicze, przed którymi wysunął się ku nim zbrojny oddział.~-
 3  I,7  |     Wołodyjowski?~Mały pułkownik wysunął się naprzód.~- Jam jest -
 4  I,7  |          robił szablą. Lewą rękę wysunął zza pleców i wsunął w kieszeń
 5  I,17 |       rysią. Na koniec z kurzawy wysunął się potężny oddział wojska
 6  I,17 |  zmieszał ani serca nie stracił. Wysunął dragonów we dwa szeregi
 7  I,17 |         chorągwi Wołodyjowskiego wysunął się błyskawicą naprzód i
 8  I,18 |        drogi.~Jednakże z szeregu wysunął się oficer z trębaczem chcąc
 9  I,25 |    pierzchną.~To rzekłszy książę wysunął dolną wargę i począł dotykać
10  I,25 |          puszczonymi cuglami nie wysunął.~- I dziwo, i wygoda, bo
11  I,25 |        nie trzymany cuglami, nie wysunął się istotnie ani na cal.
12 II,2  |    zakrywały konie.~Nagle Kmicic wysunął się naprzód.~Wszelako nadchodzący
13 II,18 |          mu usta.~Wówczas Kmicic wysunął się naprzód i poświeciwszy
14 II,23 |        tej chwili jeden jeździec wysunął się z koła; był to Kmicic.~-
15 II,24 | dwudziestu ludźmi w mgnieniu oka wysunął się na czoło, lecz Kmicic,
16 II,24 |          tylko kapitan dowodzący wysunął się przed pierwszą trójkę.~-
17 II,25 |          chwili z sinawej oddali wysunął się las włóczni, barwne
18 II,41 |          Nagle jeden z żołnierzy wysunął się z szeregu i podał blaszankę.~-
19 III,4 |   związał rapier z szablą, nagle wysunął głowę jak wąż i pchnął okropnie.~
20 III,4 |          ramię pendencie.~Rapier wysunął się z rąk nieszczęsnego
21 III,9 |      rzekł do żołnierzy.~Sam zaś wysunął się na brzeg chaszczów i
22 III,11|        ręce w tył założył, wargę wysunął naprzód i począł nań spoglądać
23 III,27|         własną rękę, kontent, że wysunął się z pogromu i że nie ma
24 III,27|     rycerstwem, aż pan Gosiewski wysunął się naprzód i rzekł:~- Milczeć
25 III,30|       nich w towarzystwie Soroki wysunął się w skok naprzód, przybiegł