Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          niełatwo się przemknąć. Toć pierwsza lepsza nasza chorągiew
 2  I,8  |   naprawdę on z putnych bojarów, toć to tenże gatunek co i zaściankowa
 3  I,8  |  wiedział, ale teraz będę mówił. Toć nie godzi się choćby na
 4  I,13 |      hetman, i pan Wołodyjowski. Toć wszystkie postępki moje
 5  I,13 |      będzie wesół z pewnością.~- Toć i lew przed walką pomrukuje -
 6  I,17 |         tchem końskim i swoim.~- Toć tu karczma o dwie staje -
 7  I,17 |     rzekł Mirski.~- Jezus Maria! toć ja i szabli nie mam! - krzyknął
 8  I,18 |          tej Rzeczypospolitej?~- Toć ja nie z własnej woli waszmościów
 9  I,20 |      Skoro tamten żywy odjechał, toć mnie tu zaraz nie spalą
10  I,24 |         się mamy z oczu stracić, toć lepiej choć z dalekości
11  I,25 |       książę hetman głowę traci. Toć ja i teraz właśnie spotkałem,
12  I,26 |   człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i Pompejusza ciura zabił,
13  I,26 |          Pompejusza ciura zabił, toć królowie francuscy z rąk
14  I,26 |     ludzi niskiego stanu ginęli, toć nie dalej szukając i wielkiemu
15 II,6  |          za Janem Kazimierzem.~- Toć waćpan dobrze wywiódł! -
16 II,7  |     przez Kmicica.~- A czekajże! Toć ja poniekąd w tej sprawie
17 II,11 |        rzekł:~- Dziwo czy co?... Toć tam zachód, a jakby słońce
18 III,11|        jeszcze muszę puszczać.~- Toć żeś starszy ode mnie!~-
19 III,12| opuszczon, a teraz... a teraz... toć że tu sto tysięcy szabel
20 III,13| opuszczon, a teraz... a teraz... toć że tu sto tysięcy szabel
21 III,17|         prędzej, tym lepiej... A toć poddaństwa ani kos mi nie
22 III,18|        jeszcze lepiej przekonał, toć powtórzę cum omnibus titulis:
23 III,26|         skonfunduję. Boże, Boże! toć Prostki niedaleko! Pomnij,
24 III,30|          się weselić zapomnieli, toć tu wichry nie wieją, jeno
25 III,30|         nie wieją, jeno jęczą... Toć tu dżdże nie padają, jeno