Tom, Rozdzial

 1  I,10 |          na północy i wschodzie, Szwed zbliżał się z zachodu! Ognista
 2  I,10 |         suto srebrem haftowanym; Szwed zaś rzucał także ciekawie
 3  I,11 |     radzę, niechże mnie pierwszy Szwed za rapcie w jasyr poprowadzi.~-
 4  I,17 |           Cicho bądź! będzie cię Szwed miotłą po łbie w stajni
 5  I,18 |     smycz pod drugą. Tu i owdzie Szwed lub Litwin wydobywał się
 6 II,9  |       pytając:~- Kto ty? Czy nie Szwed?~- Nie! - odpowiadał pan
 7 II,9  |          w szwedzkim ręku? Gdzie Szwed nie trafi, tam heretycy
 8 II,9  |         swego nie daruj! - rzekł Szwed - wcale grzeczna kwota ci
 9 II,10 |      górę nad sprawiedliwymi, bo Szwed i jego stronnicy zwyciężają...
10 II,12 |       dusze naprawią, ani bowiem Szwed mocy tej nie zmoże, ani
11 II,13 |     przeze mnie - że nie wejdzie Szwed do tych murów - łaska stąd
12 II,14 |    pułkownicy; szli wreszcie, bo Szwed rozkazywał, bo wszystkie
13 II,17 |          winszować sobie, jakoby Szwed już odstąpił. Na koniec
14 II,17 |        poznali, taki z niego był Szwed wyśmienity. Wąsy podkręcił
15 II,18 |         Bóg dał, i jak się który Szwed pojedynczo popadł, to my
16 II,29 |        po chwili - żeby mi który Szwed, z tych, co się prochami
17 III,2 |         przy Rzeczypospolitej, a Szwed teraz znalazłby swego pogromiciela.
18 III,3 |     najpotężniejszym. Przebiegły Szwed począł też od razu tak go
19 III,4 |    pojedynczym. Niekiedy dognany Szwed pochylał się jeno na kulbace,
20 III,4 |          rycerz ku niemu. Chciał Szwed w przelocie wbić swój rapier
21 III,5 | przestrzelili, a teraz boli mnie Szwed, i albo tę bolączkę przetnę,
22 III,7 |        ręce polskie.~Lecz chytry Szwed, uchodząc, podsadził pod
23 III,15|    szczęsną wieść zwiastował, iż Szwed pobit i Warszawa wzięta.
24 III,15|   powtarzać, szumiąc radośnie:~- Szwed pobit! Warszawa wzięta!
25 III,23|  najezdnika z kraju wyżenąć.~Już Szwed tonął w tej liczbie jako