Tom, Rozdzial

 1  I,17 |       księdza, bez spowiedzi? - szepnął do ucha Wołodyjowskiego.~
 2  I,17 |     fantazji.~- Panie Michale - szepnął - nie mówiłem ci, że nam
 3 II,1  |     wyraźnie.~- Konie słychać - szepnął Soroka.~Lecz kroki poczęły
 4 II,2  |      naradzać, tymczasem Soroka szepnął do Kmicica:~- Trzeba tu
 5 II,4  |      drzemie.~Lecz jednocześnie szepnął do siedzącego obok Soroki:~-
 6 II,6  |        nie zapomnę!~- Dalibóg - szepnął pan Wołodyjowski Skrzetuskiemu
 7 II,8  |      weźmie.~- Ludzki pan!... - szepnął Oleńce miecznik rosieński.~-
 8 II,15 |          ani mogą przypuścić! - szepnął do siebie Kmicic.~I udał
 9 II,17 |     stron. Nagle pan Czarniecki szepnął żywo:~- Jak mi Bóg miły,
10 II,18 |     dalej... więc idę dobrze! - szepnął sobie.~Spodziewał się też
11 II,18 |     zdumieniem.~- Bohater!... - szepnął Sadowskiemu książę Heski.~
12 II,19 |       To niepodobne do wiary! - szepnął Sadowski.~- Pokazał ten
13 II,19 |       Tych pomordowano nożami - szepnął Zbrożek.~- A Kuklinowski?~-
14 II,21 |     stojącego obok szlachcica i szepnął:~- Przebacz wasza mość,
15 II,23 | tratowanego kopytami.~- Jadą! - szepnął jeden z żołnierzy.~- Nie
16 II,24 |      Ba-bi-nicz, jam Kmi-cic! - szepnął rycerz.~To rzekłszy zwisł
17 II,41 |    dłoni.~- Raz, dwa, trzy!.. - szepnął diabeł.~Lecz w tej chwili
18 II,41 | Najświętsza, trzymaj mi rękę! - szepnął przez zaciśnięte zęby. -
19 III,3 |     chce mi okazać.~- Dobrze! - szepnął stojący tuż za plecami pana
20 III,3 |  odrzekł ni słowa, jeno Zagłoba szepnął:~- Diabeł się w ornat ubrał
21 III,5 |   począł brodę kręcić.~- Oho! - szepnął do Skrzetuskiego Jana Zagłoba -
22 III,5 |       do Wołodyjowskiego i znów szepnął:~- Już i przez nos mówi,
23 III,10|        znów zebrali?~Tu Zagłoba szepnął do Skrzetuskiego:~- Chce
24 III,10|         relację?~- Nie ma co! - szepnął Zagłoba - co wojny tyczy,
25 III,10|      przed chwilą wątpili.~Wtem szepnął coś Zagłoba do ucha panu