Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       powstały, tedyby mogli słowo rzec, ale tak mniemam, że wszystko
 2  I,4  |        sobie w głowę patrzę, co by rzec - odpowiedział staruszek. -
 3  I,7  |            nie wyjdę."~Nie było co rzec na tak stanowczą odmowę
 4  I,12 |            bystry, jakby mu chciał rzec:~- Warknij no tylko!~Wąsal
 5  I,24 |           tak daleko, by słowa nie rzec i odjechać? Ot, do czego
 6  I,24 |           czego doszło! Ale co jej rzec?... Czy pójść i powiedzieć: ,,.
 7 II,1  |            zmęczone drogą, poczęły rżeć - liczne rżenia odpowiedziały
 8 II,3  |           bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie okrutnie
 9 II,4  |            obóz, a raczej można by rzec, że sejmik jakowyś się w
10 II,4  |              Mój pan kum, chciałem rzec.~Tak mówiąc nie zmyślał
11 II,7  |            nań ręką, jakby chciała rzec: Pójdź w ciemność, na drugą
12 II,11 |          rzetelną.~"Co bym mu mógł rzec? - mówił sobie - czym, prócz
13 II,16 |             Kto z was będzie śmiał rzec, że ta Najświętsza Królowa
14 II,16 | chrześcijanie... Toś waćpan chciał rzec?~Następnie zwrócił się do
15 II,16 |              Mam ci też kilka słów rzec.~- I ja waćpanu.~- To i
16 II,23 |             a zresztą, żeby prawdę rzec, to mi taka sprawa nie pierwszyzna.~
17 II,26 |          ponuro Kmicic - i to mogę rzec, że gdyby nie ja, to by
18 II,28 |            waćpana mówi, nie można rzec! - odpowiedział pan Stanisław.~-
19 II,32 |          wąsikami, nie wiedząc, co rzec, a król dodał:~- I wiedz
20 III,6 |     Skrzetuskiego, jakby mu chciał rzec: "Gadaj ty, bo tamten podpił!"~
21 III,14|      zawzięty i śmiało można o nim rzec, co w naszej ojczyźnie o
22 III,16|     książęcej mości? Dziś mu słowo rzec, jutro będzie po harapie.~
23 III,18|         się staremu Billewiczowi i rzec mu: Słuchajcie, ojcze! dajcie
24 III,18|       sposobu chwycić... I to mogę rzec, iżem niesłychanej rzeczy
25 III,21|     odwilże i ciepła, wbrew, można rzec, przyrodzonemu natury porządkowi,