Tom, Rozdzial

 1  I,17 |           Okrutnie mi się podobasz, Rochu, synu Rocha. Żołnierz najlepiej
 2  I,17 |           poznał. Słuchaj no, mości Rochu, a gdzie to te wojsko miało
 3  I,17 |       Zacnie mówisz... Ale uważ no, Rochu : gdybyś tak wpadł w ręce
 4  I,17 |           hetmanem. A czy ty wiesz, Rochu, co to jest wuj?~- Wuj -
 5  I,17 | rodzicielska władza, której grzech, Rochu, się sprzeciwić... Bo nawet
 6  I,17 |           porywał? Odpowiedz na to, Rochu! Mali prawo?~- Hę? - spytał
 7  I,17 |     doczekać?... Odpowiedz i na to, Rochu!~- Ja jestem Kowalski, a
 8  I,17 |       świecie grasowało. Nieprawda, Rochu?~Zagłoba nadstawił ucho,
 9  I,17 |            już żadnej odpowiedzi.~- Rochu! Rochu! - zawołał z cicha.~
10  I,17 |         żadnej odpowiedzi.~- Rochu! Rochu! - zawołał z cicha.~Pan
11  I,17 |         milczał.~- Nie ma co, panie Rochu, podrwiłeś głową - rzekł
12  I,17 |         młodzian.~- Głupstwo, panie Rochu! My jedni możem cię ratować -
13  I,17 |             Mowa ta wielkie na panu Rochu zdawała się czynić wrażenie.
14  I,18 |         Masz teraz!... Głupiś jest, Rochu, wiedz o tym raz na zawsze
15  I,20 |   hetmańskich? Pamiętacie, com przy Rochu Kowalskim znalazł?~- Siadaj
16 II,28 |          ozwał się słowa:~- Siadaj, Rochu, i daj spokój! Wiedz i o
17 II,32 |            Kmicicu?~- Z listów przy Rochu Kowalskim znalezionych dowiedzieliśmy
18 III,6 |           zaczął:~- Nie frasuj się, Rochu! - mówił. - Wielką i tak
19 III,6 |        rozum. Setny chłop z ciebie, Rochu, pociechy mi jeszcze nieraz
20 III,7 |              wtrącił Roch.~- Cicho, Rochu! - odpowiedział Zagłoba -
21 III,7 |           to Szwedów bić?~- Głupiś, Rochu! - rzekł Zagłoba.~- Wuj
22 III,7 |    chwytając szablę Wołodyjowski.~- Rochu, bywaj! - wołał Zagłoba,
23 III,8 |        Będzie wam jeszcze ciaśniej. Rochu! chciałem ci po gębie dać
24 III,15|       otwory okien ku kościołowi.~- Rochu! - mówił w nadzwyczajnym
25 III,26|            płaczu i z desperacji po Rochu Kowalskim...~- To pan Kowalski