Tom, Rozdzial

 1  I,3  |   odpuścił mi umierając, a co do reszty, to nie wymawiaj, gdyż pojedynek
 2  I,5  |  pokręcać; ją zaś rozgniewała do reszty ta zmienność humoru i ta
 3  I,8  |         wykłuł tym Kmicicem i do reszty żółcią napoił. Nie godziło
 4  I,9  |    chorągwi służąc douczyłem się reszty. Było tam kilku mężów, którzy
 5  I,12 |      wojna potrwa, to dziewki do reszty stanieją i będziemy je na
 6  I,12 |          rozwagi, bo ojczyznę do reszty pogrążycie! Niedźwiedzią
 7  I,17 |      Mirski - aby Kowalskiego do reszty skonfundować... Ale co waszmość
 8  I,21 |          na koniec znużył się do reszty i drzemać począł siedząc
 9  I,25 |       wszystkich sił do zabrania reszty. W tym tylko bieda, że i
10  I,26 | wygodniej.~- Nie może być!... Do reszty mi ręce wykręcicie!~- Innego
11 II,6  |        oddać na wojsko połowę, a reszty w spokoju zażywać, niż być
12 II,11 |          jeszcze na poddanie się reszty wojsk, po czym zaraz do
13 II,11 |          wcale był niepodobny do reszty kraju.~Tłumy ludu czerniały
14 II,13 |        całą potęgę szwedzką i do reszty przerazić zakonników; na
15 II,16 |       Nowy duch wstąpił w serca, reszty łaska Najświętszej Panny
16 II,16 |          oburzenia powstał wśród reszty obecnych.~Wtem Miller począł
17 II,19 |          doń serca i skwasiło do reszty humory.~- Radźcie, panowie! -
18 II,19 |      złamie, i zniechęcił się do reszty.~Tymczasem nadeszła stara
19 II,26 |         krew moja wyleje, której reszty Szwedzi nie wypuścili. Nigdym
20 III,4 |          i na jego oczach dociąć reszty tych nieszczęśliwych, dość,
21 III,4 |   jeszcze bliżej brzegu docinano reszty Kannebergowych rajtarów.
22 III,9 |           bym po takiej pieczeni reszty dowcipu nie utracił.~- Jeśli
23 III,11|          nie wpadł kompanie i do reszty sobie nie folgował.~Byli
24 III,22|    czasach zjełczał ci dowcip do reszty.~- Zawsześ miał dowcip w
25 III,26|         Sczerniałeś od wiatru do reszty; aleś się spisał. Z wielką