Tom, Rozdzial
1 I,5 | student, który ma się do winy przyznać, i czuprynę począł ręką
2 I,7 | Co do śpiewania, muszę przyznać, żem i w Warszawie tak wybornych
3 I,7 | znaleźć, choć ci to muszę przyznać, żeś widać żołnierz doświadczony.~
4 I,7 | doświadczony.~Nie mogę tego waści przyznać, boś straży zaniedbał. Jeśliś
5 I,17 | Szawlach widzieli, trzeba przyznać - mówił mały rycerz - chłop
6 I,17 | Birżach!... Justycja nakazuje przyznać, że kto czego nie wymyśli,
7 I,21 | zajmowały, ale byłoby to przyznać się do bezsilności. Zresztą
8 I,23 | wypieczony senator, ale muszę przyznać, żołnierz dobry. Kto może
9 I,23 | nie ujmiesz. Możesz mu się przyznać, że tych ludzi na śmierć
10 II,1 | nie chciała zrazu całkiem przyznać się do winy: Radziwiłłowie
11 II,6 | nieradzi byli z wyboru, musieli przyznać w duchu, że z nowego regimentarza
12 II,12 | zajęcia i postoju wolne.~- Przyznać trzeba - rzekł z powagą
13 II,18 | Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?... Dobrze,
14 II,19 | nieprzyjaciele, musicie przyznać, że nie lada kto mógł spełnić
15 II,28 | tu był obecny, musiałby przyznać, żem po kawalersku sobie
16 II,37 | jako mniszka, to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam,
17 II,38 | jako mniszka, to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam,
18 II,41 | sobie zostawuję, ile że ci przyznać muszę, żeś z takowych niedźwiedzi,
19 III,7 | konfuzją nie wyjdę, bo... wstyd przyznać się, ale ja na rękę temu
20 III,8 | szelmę pogrąży. Trzeba wam przyznać, że jak się między wami
21 III,23| miecznikiem; lecz i oni nawet przyznać musieli, że odejście pana
22 III,24| podchodził, i to ci muszę przyznać, że sam bym lepiej nie potrafił,
23 III,24| koniec!~- Już to trzeba waści przyznać, że ci tu nie brakuje -
24 III,25| podchodził, i to ci muszę przyznać, że sam bym lepiej nie potrafił,
25 III,25| koniec!~- Już to trzeba waści przyznać, że ci tu nie brakuje -
|