Tom, Rozdzial

 1  I,20 |    rzekł pan Chudzyński.~Kmicic popatrzył na niego przez chwilę, po
 2  I,25 |     Kiszczanki. Książę Bogusław popatrzył przez chwilę na Kmicica,
 3  I,26 | zobaczyć; oczy przysłonił ręką, popatrzył przez chwilę i wreszcie
 4 II,4  | Nieznajomy zamiast odpowiedzieć popatrzył na Kmicica i spytał flegmatycznie:~-
 5 II,4  |       Butrym spojrzał na niego, popatrzył długą chwilę, po czym zwrócił
 6 II,7  |   wróciło!~Lecz książę Bogusław popatrzył na niego pilnie i rzekł:~-
 7 II,13 |       Skończywszy czytać przeor popatrzył długo w twarze zgromadzonych,
 8 II,15 |        głowę się uderzył. Potem popatrzył na szańce szwedzkie. Noc
 9 II,20 |     Bogu! Chwała Bogu!~Kiemlicz popatrzył spode łba na Kmicica i sam
10 II,28 |  wstając Roch Kowalski.~Zagłoba popatrzył chwilę na obecnych, a widząc
11 II,35 |       się i odszedł, Kmicic zaś popatrzył za nim i mruknął:~- Wniki
12 II,41 |        mar otrząsnąć; następnie popatrzył na Kmicica i ozwał się:~-
13 II,41 |        grzecznie oficer.~Kmicic popatrzył na niego błędnie.~- Głowbicz... -
14 II,42 |    podziw w wody obfita. Kmicic popatrzył na rzekę, rzucił w wodę
15 III,4 |        przycłapał w tej chwili, popatrzył i rzekł:~- To jakiś ogar
16 III,6 |  wydobył się spod konia. Chwilę popatrzył bezprzytomnie za uciekającym,
17 III,6 |       objechał dokoła plebanii, popatrzył na trupy leżące z drugiej
18 III,8 |     mnie waszmość pan?~Sadowski popatrzył bystro w jego oblicze.~-
19 III,8 |      Karolowych oczach; Zagłoba popatrzył nań przez chwilę ze zdumieniem,
20 III,10|         Zagłoba.~Pan Czarniecki popatrzył nań przez chwilę w zamyśleniu.~-
21 III,19|      włosów Samsonowi.~Bogusław popatrzył na niego przez chwilę dziwnym
22 III,24|       na niskiej gałęzi.~Duglas popatrzył na nich dość obojętnie,
23 III,25|       na niskiej gałęzi.~Duglas popatrzył na nich dość obojętnie,
24 III,27| wąsikami groźnie ruszył. Rössel popatrzył na niego i nagle poczerwieniał.
25 III,27| opamiętał się zaraz.~Kmicic zaś popatrzył na niego pilnie swoimi stalowymi