Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        wojnie gonią, inni się w koniach kochają, ale ja bym waćpanny
 2  I,4  | kołpakach rysich i na dzielnych koniach. Znać było jednak, że to
 3  I,5  |       chudych, poszerszeniałych koniach ubranych w rzędziki polskie,
 4  I,8  |         rosły. Jak ci na takich koniach w szyku staną, to rzekłbyś:
 5  I,10 |      ludzi stało do świtania na koniach, wojewoda poznański zaś
 6  I,10 |    szyku stojącej, na dzielnych koniach, których rżenie budziło
 7  I,13 |         północku ludzie byli na koniach. Pytałem go, czy to mamy
 8  I,20 |         czy panie kacie, i przy koniach poprowadź, bo inaczej nie
 9  I,25 |       pachy i w skok, co tchu w koniach!~- Wedle rozkazu! - rzekł
10  I,26 |     którzy jeszcze siedzieli na koniach, puścili się za nim; lecz
11 II,3  |        siedzieli już wszyscy na koniach, gotowi ruszyć w daleką
12 II,6  |        nadbiegło na spienionych koniach kilkunastu jeźdźców wołając:~-
13 II,9  |  siedzieli na spasłych jak byki koniach; każden wsparty w bok prawą
14 II,23 |      nadejścia nieprzyjaciela w koniach ratunek zostanie, ale przynajmniej
15 II,25 |    Tymczasem skoczyli co tchu w koniach jezdni dać naprzód znać
16 II,33 |    wszyscy siedzieli na dobrych koniach, drobnych wprawdzie, dość
17 II,39 |      zaś siłą ruszać, co pary w koniach, ku Czarnieckiemu i głównej
18 II,39 |   wychudłych i poszerszeniałych koniach. Otaczali oni blisko trzystu
19 III,6 |  olbrzymich, lubo wychudzonych, koniach i stali w gotowości, jedni
20 III,9 |       łyka jeńców. Ci szli przy koniach bez kapeluszy, bez hełmów,
21 III,11|         tedy wszyscy, co tchu w koniach, do swych chorągwi skacząc
22 III,11|   Damian, siedzący na przednich koniach, wpadli tuż za nim. W tej
23 III,27| nadciągał z pola na spienionych koniach i co który nadciągnął, łączył
24 III,29|        na spienionych od pogoni koniach zapełniła cały zaścianek.
25 III,31|  miecznikiem skoczyli co tchu w koniach w przeciwną stronę. Przelecieli