Tom, Rozdzial

 1 II,6  |       będę pieczętował, ale mój kanclerz... To sobie naprzód zakonotujcie!~
 2 II,6  |  naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny! -zakrzyknął
 3 II,10 |        meble, które nieboszczyk kanclerz takim nakładem z Włoch sprowadzał,
 4 II,21 |     prymasem. Wraz z nim wszedł kanclerz koronny pan Koryciński i
 5 II,21 |       chce wierzyć! - rzekł pan kanclerz Koryciński.~- Mości panowie! -
 6 II,21 |         rzeczy - ozwał się znów kanclerz. - Powiedzże panie kawalerze,
 7 II,21 |           rzekł z powagą ksiądz kanclerz królowej, Wydżga.~- To widać
 8 II,21 |        i mnie wierni.~Tymczasem kanclerz Koryciński szeptał coś od
 9 II,21 |        ojczyzny wszystkim daje.~Kanclerz uśmiechnął się dobrotliwie
10 II,21 |         kawaler powiada - rzekł kanclerz. - Ale jeżeli deputacje
11 II,21 |     tego dopytać - odpowiedział kanclerz Koryciński.- Oni tam wszyscy
12 II,21 |        z uwieibieniem, a ksiądz kanclerz Wydżga zaczął mówić echowym
13 II,30 |      ksiądz arcybiskup lwowski, kanclerz wielki koronny, wielu wojewodów
14 II,31 |      ksiądz arcybiskup lwowski, kanclerz wielki koronny, wielu wojewodów
15 III,12|      Prócz niego, był w mieście kanclerz Oxenstierna, statysta na
16 III,13|      Prócz niego, był w mieście kanclerz Oxenstierna, statysta na
17 III,15|      Wittenberga na list, który kanclerz wielki Koryciński mu posłał.
18 III,15|     leżał Benedykt Oxenstierna, kanclerz, przed którym król kazał
19 III,15| pospolitego ruszenia.~Tymczasem kanclerz Koryciński rzekł:~- Miłościwy
20 III,15|       może inaczej być! - rzekł kanclerz Koryciński.~- Ale gdzie
21 III,15|   dostojność obronisz? - spytał kanclerz.~- Ha! jeszcze mnie na pachołków
22 III,15|      Nie ma innej rady! - rzekł kanclerz.~- I ja nie widzę! - dodał
23 III,15|   Wittenberg umilkł. ~Tymczasem kanclerz rozesłał kilkudziesięciu
24 III,18|  Piorunem zwali, hetman wielki, kanclerz i wojewoda wileński, żonaty
25 III,23|         nie chciały wierzyć, że kanclerz Oxenstierna w niewoli, Ersken