Tom, Rozdzial

 1  I,8  |          będę mógł, to i pomogę.~Dalsze rozmyślania pana Wołodyjowskiego
 2  I,12 |          zaloty się nie puszczę!~Dalsze słowa pana Zagłoby przerwali
 3  I,13 |         zakrzyknął Zagłoba.~Lecz dalsze wystrzały zgłuszyły jego
 4  I,13 |        nad sobą i nad nami!~Lecz dalsze jego słowa przerwał Stanisław
 5  I,17 |        nie wiecie, co ja wiem!..~Dalsze wybuchy zostały przerwane
 6 II,2  |   nadzieja, że się tego zlęknie.~Dalsze rozmyślania przerwał mu
 7 II,13 |       się rżenie koni, ale coraz dalsze, słabsze. Wrzeszczowicz
 8 II,15 |  poddadzą. Nie może inaczej być!~Dalsze jego słowa zgłuszył wesoły
 9 II,17 |      święta Boża Rodzicielko..."~Dalsze słowa uwięzły mu w ustach;
10 II,17 |      Nowe eksplozje przerwały mu dalsze słowa.~A ksiądz rzucił się
11 II,18 |     daleki huk dział przerwał mu dalsze słowa. To Szwedzi rozpoczęli
12 II,19 |          przed jego oczyma, lecz dalsze otaczał jeszcze mrok przyszłości.
13 II,23 |         jodeł płonęły purpurą, a dalsze w ciemne już poczęły się
14 II,27 |         niebu - jeno zasłużmy na dalsze...~- Siła w życiu widziałem -
15 II,29 |           wasza książęca mość...~Dalsze słowa zamarły mu w ustach,
16 III,3 | szeregami, i zastępy rajtarskie; dalsze natomiast przedstawiały
17 III,3 |      odgłosie nadchodziły bliżej dalsze pułki i otaczały z dala
18 III,4 |     pohałasować! Pierwszy bym...~Dalsze słowa przerwał panu Zagłobie
19 III,18|    schodźcie się! patrzajcie!...~Dalsze słowa stłumił Sakowicz położywszy
20 III,20|         odpowiadała ustawicznie.~Dalsze wieści zdawały się potwierdzać
21 III,21|         były wojska tatarskie...~Dalsze słowa oficera przerwał pisk
22 III,26|         Tu przypomniały mu się i dalsze proroctwa pana Zagłoby,
23 III,32|         i wtedy nie spoczął, ale dalsze wojny odprawował, z chwałą
24 III,32|        na zrękowiny i wesele!...~Dalsze słowa pana Zagłoby zginęły
25 III,32|        odpokutować w klasztorze.~Dalsze jej wyrzekania przerwał