Tom, Rozdzial
1 II,12 | grożąc drapieżnym wzrokiem Czarnieckiemu, ku któremu szczególnie
2 II,13 | sieradzkiego, a nawet panu Czarnieckiemu, choć mu mruczno na niego
3 II,15 | się ta odpowiedź i panu Czarnieckiemu, i księdzu przeorowi, który
4 II,16 | z dawna znajomy był panu Czarnieckiemu, zbliżył się zatem do bramy
5 II,32 | trochę, a potem was panu Czarnieckiemu w sukurs podeślę, bo na
6 II,32 | poprowadzić je w pomoc panu Czarnieckiemu i konfederackim oddziałom
7 II,33 | Gustawem w pole przeciw panu Czarnieckiemu ruszy.~- Waść zaś najlepiej
8 II,33 | zechce, i pewnie ich panu Czarnieckiemu razem z nami podeśle.~-
9 II,39 | najprędzej ręce mieć wolne, aby Czarnieckiemu z pomocą spieszyć.~Tego
10 II,39 | ruszać, co pary w koniach, ku Czarnieckiemu i głównej nieprzyjacielskiej
11 III,2 | Powiślu szukać. Nie neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale
12 III,5 | podobne. Tymczasem znowuż Czarnieckiemu przysłał król dwie chorągwie
13 III,5 | najwięcej! Niczego tak panu Czarnieckiemu nie zazdroszczę, bo zresztą
14 III,5 | ułowił, a sznurek wsadzę Czarnieckiemu w rękę. Na kim się skrupi,
15 III,6 | gdy przyszło im przeciw Czarnieckiemu działać. Sam Chmielnicki
16 III,6 | Karol Gustaw. Lecz właśnie Czarnieckiemu uprzykrzyło się już wykradać;
17 III,6 | doświadczony żołnierz; ten Czarnieckiemu samemu chciał dorównać,
18 III,7 | wojownicy odradzali panu Czarnieckiemu ten postępek.~- Dobrze by
19 III,7 | litewski nie zazdrościł Czarnieckiemu, Czarniecki również hetmanowi,
20 III,8 | Natomiast, ponieważ niczego panu Czarnieckiemu odmówić nie zdołam, przeto
21 III,9 | stęknął żałośnie, i skoczył ku Czarnieckiemu, który przez cały czas ten
22 III,9 | towarzysz i ciskał panu Czarnieckiemu pod nogi zdobytą chorągiew
23 III,9 | chorągwie pod nogi panu Czarnieckiemu, więc on uradował się w
24 III,24| powodzeniem czoło samemu Czarnieckiemu, dlatego Gosiewski nie był
25 III,25| powodzeniem czoło samemu Czarnieckiemu, dlatego Gosiewski nie był
|