Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          Usłyszawszy to przybyły zdjął czapkę, rzucił ją na ziemię
 2  I,6  |        zarazem. Strach zabobonny zdjął umysły ludzkie. Wielu mówiło,
 3  I,7  | Wołodyjowski stanął we drzwiach, zdjął czapkę, chrząknął raz i
 4  I,10 |           cha!~Tu otyły człowiek zdjął kapelusz, otarł z potu czerwoną
 5  I,10 |         powierzy.~Otyły człowiek zdjął znów kapelusz.~- I ja też
 6  I,13 |      ulga, jakby jej kto brzemię zdjął z ramion; więc jakiś żal,
 7  I,17 |        zakrzyknął Stankiewicz.~- Zdjął hełm i żółtą opończę z tego
 8  I,17 |    ciemna, choć w pysk daj, a on zdjął waszej mości hełm i opończę.
 9  I,26 |          cugle książęcego konia, zdjął czapkę, jakby chcąc gorejącą
10 II,2  |       zgodził się, więc Kiemlicz zdjął obwiązki i począł patrzeć
11 II,4  |      osobą ma do czynienia, więc zdjął czapkę i rzekł łagodnym
12 II,4  |          odwieziesz.~To rzekłszy zdjął pierścień z palca. Rzędzian
13 II,11 |       zakrzyknął Kmicic i czapkę zdjął z głowy, za nim uczynili
14 II,18 |          rzekł sobie i strach go zdjął.~Puścił się znowu całym
15 II,21 |       się ku drzwiom kościelnym, zdjął kapelusz i nie wchodząc
16 II,23 |        żywię.~To rzekłszy Kmicic zdjął czapkę i ukazał królowi
17 II,25 |    stojącemu tam królowi.~Czapkę zdjął i zasadziwszy ją na rękojeść
18 II,29 |    przymknął mu powieki, za czym zdjął z pancerza złocisty obraz
19 II,29 |         lica pada...~To rzekłszy zdjął kołpak z głowy. W tej chwili
20 III,8 |          kroków od brzegu Kmicic zdjął czapkę na powitanie, oficer
21 III,11|      milczenie, po chwili Kmicic zdjął rysi kołpaczek, pociągnął
22 III,15|      rozpaczą w kościele, strach zdjął, gdy nagle cała boczna ściana
23 III,18|      jakoby kto brzemię z ramion zdjął...~- Zali i panna Aleksandra
24 III,27|       Andrzej usłyszał te słowa, zdjął nogę z piersi książęcych