Tom, Rozdzial

 1 II,12| koniunktury wypada - wtrącił pan Zamoyski.~- Otóż koniunktury są takie -
 2 II,12|      trzeba - rzekł z powagą pan Zamoyski - że w tych wiadomościach
 3 II,12|          było już bliskie, a pan Zamoyski rzekł:~- Przecie i tak pilną
 4 II,13|  północno-wschodniej baszty. Pan Zamoyski zaś cały dzień rozstawiał
 5 II,16|        do Szwedów.~Tymczasem pan Zamoyski zbliżył się do Czarnieckiego
 6 II,16|          huk działa, prędzej nim Zamoyski i Czarniecki mogli się pomiarkować,
 7 II,16|       pomiarkować, co się stało. Zamoyski za głowę się porwał.~- Na
 8 II,16|         właśnie w chwili gdy pan Zamoyski wchodził z powrotem do definitorium,
 9 II,16|          się taki! - zawołał pan Zamoyski.~A ci z zakonników, którym
10 II,16|          aresztowaniu księży pan Zamoyski, miecznik sieradzki, wybierał
11 II,16|       posłał Kuklinowskiego; pan Zamoyski i ksiądz Kordecki nie przyjęli
12 II,17|     krzesiwo... i poszedł. - Pan Zamoyski ścisnął sobie głowę dłońmi.~-
13 II,17|    odpowiedział ksiądz Kordecki.~Zamoyski umilkł. Czarniecki począł
14 II,35|          Chmielnickiego.~Pan Jan Zamoyski, ordynat, pozwolił im na
15 II,35|        Zamościu nie tylko ja Jan Zamoyski, ale Sobiepan Zamoyski.~
16 II,35|       Jan Zamoyski, ale Sobiepan Zamoyski.~Zwano go też powszechnie
17 II,35|    więcej nic do gadania.~Tu pan Zamoyski skłonił się i wyszedł. ~
18 III,2| chwytania języków. Wprawdzie pan Zamoyski miał. swojej dosyć i wcale
19 III,2|         tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu. Eques
20 III,2|    więcej, co? Alem u siebie. Ja Zamoyski, a on król szwedzki... a
21 III,2|        zakrzyknął pan Zagłoba.~- Zamoyski Zamoyskim! - odparł uradowany
22 III,3|         Powiedz panu Sapieże, że Zamoyski ze zdrajcami nie gada. Chce
23 III,3|      zwyczaju - odpowiedział pan Zamoyski - aby komu gościnności odmawiać,
24 III,3|          go skłonią.~A na to pan Zamoyski:~- Owszem! tak!... szkody