Tom, Rozdzial

 1  I,10| trwożyły się coraz bardziej, a zakonnicy gubili się w dociekaniach,
 2 II,13|         Z lamusów klasztornych zakonnicy i pachołkowie wynosili kule,
 3 II,13|       głuchej nocy?...~Po czym zakonnicy, żołnierze, szlachta poczęli
 4 II,13|  odłożył go na czas, dopóki by zakonnicy ojca Teofila Broniewskiego,
 5 II,13|      na ziemi, inni pierzchli.~Zakonnicy zaczęli śpiewać na murach.
 6 II,14|      Góry, z czego korzystając zakonnicy tym gorliwiej zajęli się
 7 II,14|        niemiecką; jakże często zakonnicy dawali przykład odwagi i
 8 II,15|     nie przestawał wierzyć, że zakonnicy pragną tylko najlepsze warunki
 9 II,15|    ostateczną odpowiedź, którą zakonnicy obiecali przesłać po południu.~
10 II,16|        Lecz jakże się zawiedli zakonnicy! Personat przyniósł bowiem
11 II,16|      zgromadzenia, proszą więc zakonnicy jeszcze o jeden dzień zwłoki.
12 II,16|    mogą mieć miejsca, bo jakże zakonnicy mogą wierzyć, że jenerał
13 II,16|    stanowczo przekonał się, że zakonnicy w ostatnim razie istotnie
14 II,17|       w imię jakich nadziei ci zakonnicy nie chcą ulegnąć, do czego
15 II,17|     już się byli przyzwyczaili zakonnicy do poczciwych twarzy u zdrajców.
16 II,17|    oczach bierze.~Zdumieli się zakonnicy i mężowie świeccy widząc
17 II,17|        anioł powiada! - wołali zakonnicy i szlachta wznosząc do nieba
18 II,17|    klęknął na stopniach, dalej zakonnicy, szlachta i lud prosty;
19 II,17|      nocą dopiero rozeszli się zakonnicy i szlachta na mury, ksiądz
20 II,17|  chcieli się poddać; niektórzy zakonnicy stracili także serce. Opozycja
21 II,17|    broń. Z cel poczęli wypadać zakonnicy. Nikt już nie spał. Nawet
22 II,19|  nadzieja wróciły już do serc, zakonnicy bijąc się w piersi udali
23 II,19|        przywiózł list z obozu.~Zakonnicy zgromadzili się zaraz w
24 II,19|       potem porozchodzili się, zakonnicy do kościoła, żołnierze na