Tom, Rozdzial
1 I,5 | naprawdę nikt oporu nie dawał prócz pana Kmicica, któren
2 I,6 | Osobno i Paweł Sapieha odpór dawał i sławę zyskiwał. Janusz
3 I,8 | zaraz księciu Bogusławowi dawał znać, który Petersona inżyniera
4 I,17 | podnosił się znów i nie dawał za wygraną. Chciał zginąć,
5 I,18 | nim w ciżbę, jakoby nurka dawał pod ziemię; czasami rapier,
6 I,20 | ci uczciwy człowiek pole dawał.~- A to czemu? - rzekł Kmicic.~
7 I,25 | w izbie i z godzinę nie dawał znaku życia.~A żołnierze
8 I,26 | cała...~Lecz Kmicic nie dawał znaku życia i krew wydobywała
9 II,1 | czterema nieraz rady sobie dawał. Bez diabelskiej pomocy
10 II,6 | to dawno jeszcze, jakom dawał głos za Janem Kazimierzem.~-
11 II,9 | sobie od ust odejmował i dawał i płacił, narzekając i jęcząc,
12 II,11 | ociągać i coraz wyraźniej dawał, gwoli własnej dumie, uczuć
13 II,12 | duch, który je ożywiał, dawał im żelazną odporność. Każdy
14 II,13 | w święta na wiwaty ognia dawał, dlatego za przedniego puszkarza
15 II,16 | przykład nieposłuszeństwa dawał, a masz! a masz!~Kmicic
16 II,28 | kreował, kto mnie władzę dawał, kto dufał, że co uczynię,
17 II,28 | wprowadzał, złego przykładu dawał?~- Nie będę, panie Michale!
18 II,37 | się niedawno cała Europa, dawał teraz przykład siły, której
19 II,38 | się niedawno cała Europa, dawał teraz przykład siły, której
20 II,39 | dni pięć, a Babinicz nie dawał znać o sobie. Przychodziła
21 II,40 | tak długo znać o sobie nie dawał, ale widzę, żeś więcej sprawił,
22 II,42 | ognistych.~Tak pan Kmicic dawał znać hetmanowi, iż wziął
23 III,2 | kalał, najwięcej królowi dawał objaśnień co do pana starosty
24 III,4 | wstrzymywał konia, szablą znaki dawał, widocznie on był dowódcą.~-
25 III,18| Ksiądz katolicki będzie ślub dawał, innego ja sam nie chcę.~-
26 III,21| Ale nieprzyjaciel nie dawał pola, jeno ciągle napadał
27 III,23| służbie wciągnąć się nie dawał, przy tym często bywał nieobecny,
28 III,23| śladów nie zdradzał, gdy bór dawał lepsze schronienie i ciepło
29 III,24| chociaż objaśnień żadnych nie dawał. Płacił też Babiniczowi
30 III,25| chociaż objaśnień żadnych nie dawał. Płacił też Babiniczowi
31 III,26| gwardii ognia nad jego trumną dawał.~- Żeby nie z tych rąk,
32 III,27| wojsku każdej godziny znać dawał, co się w obozie dzieje.
33 III,27| godziny i okrzyk "bij!" nie dawał się słyszeć; natomiast czerwonym
34 III,27| nie wystrzelone, ten ognia dawał.~Nagle pan Andrzej stanął
|