Tom, Rozdzial

 1  I,7  |        ujrzycie rozmaite wojny i wiktorie, pędzlem na ścianach wyobrażone,
 2  I,10 |         Na pytanie, czy wierzę w wiktorię, odpowiadam jako żołnierz:
 3  I,12 | majestatu służyć będziem. Tu nie wiktorie, nie triumfy, ale klęski
 4  I,17 |     widzę, jakobym najwalniejszą wiktorię odniósł. Pokazuje się, że
 5 II,6  |          was przyrzekam, a czyli wiktorię, czyli zgubę fata nam niezbadane
 6 II,25 |       wyparłem i Bóg dał znaczną wiktorię, bo nie wiem, czy jeden
 7 II,30 |  zlitowaniem Syna Twego otrzymam wiktorię nad Szwedem, będę się starał,
 8 II,31 |  zlitowaniem Syna Twego otrzymam wiktorię nad Szwedem, będę się starał,
 9 II,39 |      jego głowę nakładał. Bóg da wiktorię, komu zechce, ale to pewna,
10 II,40 |      spodziewać mogłem, i da Bóg wiktorię, twoja, nie moja będzie
11 II,42 |        zrządzenie boskie dało ci wiktorię, chociaż, swoją drogą, to
12 II,42 |    Oskierki, tam utracił ludzi i wiktorię... Nie wiem, czy pięćset
13 III,4 |  naczółku: "Bóg prowadź! Bóg daj wiktorię! Bóg daj szczęśliwy powrót!"
14 III,5 |         to nie pan Czarniecki tę wiktorię odniósł.~- Jeno kto?~- Jeno
15 III,5 |      tylko Boga prosząc, aby nam wiktorię nad nieprzyjacielem spuścić
16 III,9 |           za czym, jeżeli mu Bóg wiktorię spuści, powróci po staremu
17 III,9 |         na pułki.~- Z Bogiem! Po wiktorię! - zakrzyknął wreszcie.~-
18 III,10|          na bitwę, i Bóg dał wam wiktorię. Ale kto wie, czy nie lepiej
19 III,12|     duńskich krainach znamienite wiktorie odnosiły.~Dalszą rozmowę
20 III,13|     duńskich krainach znamienite wiktorie odnosiły.~Dalszą rozmowę
21 III,14|    książę szturmował. Oczywiście wiktorię wielką odniósł, po której,
22 III,21|          bo z takimi żołnierzami wiktorie łatwiejsze.~- Jest tam ktoś,
23 III,26|  ostatnim widzeniu się mówił, że wiktorie nie naprawią już szwedzkiej
24 III,26|   kroniki zapisałyby nową polską wiktorię pod Warszawą, grunwaldzkiej