Tom, Rozdzial
1 I,10| twarzy żołnierza.~- Jaśnie wielmożny wojewodo! - rzekł - przecie
2 I,10| chłodno Skrzetuski. - Jaśnie wielmożny wojewodo, toż my wcale żołnierzy
3 I,10| Koszucki odpowiedział:~- Jaśnie wielmożny wojewodo! Gdyby tam więcej
4 I,10| niepodobna się bronić. - Jaśnie wielmożny wojewodo! - odpowiadał pan
5 I,13| wpadł Harasimowicz.~- Jaśnie wielmożny chorąży orszański! - wołał
6 II,1 | owsa wziąść przy smolarni, wielmożny panie żołnierzu?~- Słyszeliśmy
7 II,4 | łagodnym tonem:~- Czołem, wielmożny panie... Po ciemku nie można
8 II,6 | Zagłoby i przemówił:~- Jaśnie wielmożny regimentarzu! Od czasu jak
9 II,6 | tam szedł, dokąd jaśnie wielmożny marszałek Wielkiego Księstwa
10 II,6 | rysim kołpaczkiem.~- Jaśnie wielmożny wojewodo! - rozpoczął przemowy
11 II,6 | trafił na kamień.~- Jaśnie wielmożny panie! - rzekł - do elektora
12 II,10| nowina, to gorsza, jaśnie wielmożny starosto. Nowe nieszczęście...~-
13 II,36| list następujący:~"Jaśnie Wielmożny Panie Starosto, a mnie wielce ~
14 II,37| pomścimy!~- Skoro jaśnie wielmożny hetman powagą swą za niego
15 II,38| pomścimy!~- Skoro jaśnie wielmożny hetman powagą swą za niego
16 II,39| błogosławieństwo przy nas!~- Jaśnie wielmożny panie hetmanie - rzekł Kmicic. -
17 II,39| wszedł do komnaty.~- Jaśnie wielmożny panie hetmanie - rzekł -
18 II,39| począł czytać głośno:~"Jaśnie Wielmożny Panie Hetmanie! Iżem wieści
19 II,39| okrutnie służą."~- Jaśnie wielmożny panie! - rzekł Oskierko. -
20 III,5| Skrzetuskiemu i odrzekł:~- Jaśnie wielmożny panie marszałku, od waszej
21 III,5| na to Zagłoba:~- Jaśnie wielmożny panie, to nie pan Czarniecki
22 III,5| wpadł w zapał:~- Jaśnie wielmożny panie! Kto by cię nie uwielbiał,
23 III,6| nijakiej nagrody, jeno żeby mi wielmożny pan oficer "siablę" dać
24 III,6| widziałeś króla?~- Widziałem, wielmożny panie - szepnęło chłopię.~-
|