Tom, Rozdzial

 1  I,2  |    miły!~gospodarzu miły!~Byś pić mógł z nami aże do mogiły,~
 2  I,4  |      dymiący saganek, poczęli pić spoglądając na izbę, na
 3  I,5  |     czemu miasto palą? Jeść i pić bylibyśmy dali za dobre
 4  I,10 |    osobiliwość, poczęła z nim pić na umór.~Pan Skoraszewski
 5  I,11 |  rzekła:~- Co tatuś woli dziś pić, dębniaczek czyli miód?~-
 6  I,13 |  licho przystępu, i te wszędy pić możesz, ale jadła, a szczególniej
 7  I,20 |      to nie przymus? A gdy mu pić każesz, choć mu już nosem
 8  I,22 |         My też garncem gotowi pić zdrowie waszej książęcej
 9 II,1  |      się jedno tylko słowo:~- Pić!~Soroka przytknął blaszankę
10 II,1  |    ból nieznośny - i nie mógł pić. Ale przytomności już nie
11 II,1  |   tylko zakropił i żołnierzom pić nie dał, bo postanowił mieć
12 II,1  |    tom piwa nawarzył, a teraz pić muszę!" - myślał Kmicic.
13 II,2  |       czekając, czy mu Kmicic pić ze sobą pozwoli.~Lecz Kmicic
14 II,2  |      pozwoli.~Lecz Kmicic sam pić nie mógł, bo i mówił nawet
15 II,6  |  Wołodyjowski kazał przynieść pić i dalej gawędzili przy kielichach.~-
16 II,9  |   Andrzej - i nie chcę z wami pić! parobcy szwedzcy!~To rzekłszy
17 II,29 |    żywy Bóg! Dajcie mu jeść i pić!...~Trafiło to wszystkim
18 II,40 |      tylne koła, zatrzymywał; pić mógł bez miary. Połykał
19 III,2 |      trzeba co najwięcej wina pić: oleum, jako lżejsze, zawsze
20 III,2 | przeto trzeba wino mocniejsze pić od tego, które teraz oto
21 III,6 |     że nie chcieli już jeść i pić, prosili tylko o śmierć.
22 III,6 |      całego wojska!~I poczęto pić z manierek. Dano i Rochowi,
23 III,10|         Poczynamy tedy jeść i pić. A i kapela poczyna rżnąć,
24 III,27|       tu być blisko... Daj mi pić i ranę zalej.~- Zdychaj,