Tom, Rozdzial

 1  I,10 |       wpadały im pod oczy. Zapał ogarnął szeregi.~Ale spodziewali
 2  I,10 | widocznie silił się na wesołość. Ogarnął oczyma tłumy i wśród ciszy
 3  I,20 |         pięćdziesięciu dragonów, ogarnął go taki niepokój, jakby
 4  I,22 |       złośliwości, że wszystkich ogarnął mimowolny niepokój, co też
 5  I,24 |       gotowości. Dziwny niepokój ogarnął pana Andrzeja. Powtarzał
 6 II,1  |       Kmicic, gdy wszystko myślą ogarnął, porwał się raz drugi za
 7 II,1  |        dla ojczyzny - aż w końcu ogarnął go przestrach i zdumienie.~-
 8 II,4  |         się. Owszem, niepokój go ogarnął na myśl, że jeżeli szlachta
 9 II,9  | kilkanaście stajań przed miastem ogarnął go patrol szwedzki i wiódł
10 II,14 |          pułk westlandzki.~Pożar ogarnął budynek tak szybko, pociski
11 II,15 |     gniew niepohamowany, szalony ogarnął starego wojownika. Cisnął
12 II,16 |          w piersi, bo strach ich ogarnął niemały. I nikt z rajców
13 II,16 |   wyjątkiem Żmudzi, którą Pontus ogarnął...~- Chwała Bogu! Nic żeście
14 II,17 |      resztę zaś żołnierzy strach ogarnął. Na razie trzeba było ogień
15 II,21 |     mówił, i tak wielki zapał go ogarnął, że klęknął na środku sali.
16 II,27 |      albowiem zapał niezmierzony ogarnął wszystkie stany. Siadali
17 II,35 |          Lecz największy zachwyt ogarnął ordyńców, gdy ujrzeli ormiańską
18 II,42 |    oddział rzucił się jak burza, ogarnął piechotę, otoczył ją pierścieniem
19 III,1 |    miesiącami tak łatwo ten kraj ogarnął, więc prawie nie mógł pojąć,
20 III,9 |        wszystkie inne. Szał taki ogarnął tych ludzi, że pchały się
21 III,15|          przerażenie, że je szał ogarnął po prostu, a ponieważ pan
22 III,15|          Na widok okrutnika szał ogarnął mózgi niesfornej a podpiłej
23 III,27|           Zapał niewypowiedziany ogarnął wszystkich.~Książę Michał
24 III,29|      przeszyje!...~I dobry humor ogarnął żołnierzy.~Inni woleli wszelako