Tom, Rozdzial

 1  I,1  |  Zdrajca z waćpana, Judasz!~- A nieprawda, bo jak całuję, to szczerze!...
 2  I,4  |         upodobania rządzi. Zali nieprawda, ojcze Pakoszu?~- Święta
 3  I,6  |        ale zaraz okazało się to nieprawdą; więc przypuszczano, że
 4  I,8  |       posiłki otrzymać, co jest nieprawda, gdyż ci ludzie, z którymi
 5  I,12 |     wszystkie zęby wypadły.~- A nieprawda! - rzekł Zagłoba. - Nie
 6  I,12 |    popiołu! Warszawa wzięta!... Nieprawda, jeszcze nie wzięta!...
 7  I,12 |        tak o promocję łatwo, to nieprawda. Nieraz ja słyszałem starych
 8  I,17 |    będzie po świecie grasowało. Nieprawda, Rochu?~Zagłoba nadstawił
 9  I,17 |    wspólności klejnotu, to i to nieprawda, bo ja wiem dobrze, że jego
10  I,17 |        niechże się pokaże że to nieprawda.~- I słusznie! - rzekł Mirski. -
11  I,23 | komputowe opuściły, powiesz, że nieprawda, i za dowód przytoczysz
12 II,3  |        bierzem - rzekł stary.~- Nieprawda jest, bo i swoich napadacie,
13 II,5  |       jegomość, chociaż to jest nieprawda, żebym sam używał, bo ja
14 II,8  |     wszyscy w przerażeniu.~- To nieprawda! - krzyknęła nagle Billewiczówna
15 II,8  |       psi na śmierć zagryźli.~- Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona
16 II,12 |       tu trupem padnę, jeśli to nieprawda, co mówię!~- W każdym razie
17 II,26 |       te rany Ukrzyżowanego, to nieprawda!... Jeśli do tego grzechu
18 II,32 | wyrzutek to z piekła rodem.~- A nieprawda - rzekł król - wszystko
19 II,33 |      skończył:~- Nie tylko więc nieprawda to jest, co książę Bogusław
20 II,35 |  ambicji braknie, odpowiadał:~- Nieprawda, że mi jej braknie, jeno
21 II,36 |          psiajuchy, w Lublinie! Nieprawda, że wyszli. Szczerze waszmości
22 II,37 |       pana naszego podnieść, to nieprawda!~- Januszowi jednakże Kmicic
23 II,38 |       pana naszego podnieść, to nieprawda!~- Januszowi jednakże Kmicic
24 III,26|    Wszyscy też potwierdzili, że nieprawda, jakoby wojska były zniesione