Tom, Rozdzial

 1  I,13 |           morzem chodzą i co tylko fala wyrzuci, to żrą, jeszcze
 2  I,19 |         odrzekł Radziwiłł, któremu fala krwi napłynęła do głowy. -
 3  I,22 |     podmuch wiatru mógł chwiać jak falą. I upajał się tymi wyrazami,
 4 II,11 |        świece, obrazy, szkaplerze. Fala ludzka płynęła wszędy swobodnie.~
 5 II,12 |       brzmiały pieśni.~W miarę jak fala zbliżała się do drzwi kościoła,
 6 II,14 |          się jak poruszana wiatrem fala. Wnet rozpadła się na kilkanaście
 7 II,16 |           zmieniła się twarz jego: fala krwi uderzyła mu do głowy,
 8 II,17 |         ratunku wezbrały w nim jak fala ogromna; więc łkanie wstrząsnęło
 9 II,17 |          pod własne baterie. I jak fala morska zaleje wybrzeże,
10 II,19 |        jego dowozów i komunikacyj.~Fala niebezpieczeństw piętrzyła
11 II,19 |      nieustający, nigdy dotąd taka fala ognia i żelaza nie zwaliła
12 II,21 |     Niejaki Kmicic - odrzekł król.~Fala krwi uderzyła nagle panu
13 II,24 |            Wtem koń Kmicica padł i fala zakryła jeźdźca.~Kiemlicze
14 II,34 | wielbłądzie kaftany wełną do góry. Fala dzikich głów kołysała się
15 III,4 |    wiosennymi wody; szumiała żółtą falą, o przeprawieniu pomocy
16 III,7 |        postać ujrzeli z dala ponad falą głów innych. Pan Wołodyjowski
17 III,9 |         oczyma. Jak okiem sięgnął, fala koni, fala srogich lic żołnierskich,
18 III,9 |          okiem sięgnął, fala koni, fala srogich lic żołnierskich,
19 III,9 |           nad nimi trzecia jeszcze fala szabel i grotów, migotliwa
20 III,9 |           w nurty. Bryznęła naokół fala, mąż i koń skryli się na
21 III,9 |           na mleko w mgnieniu oka. Fala poczęła znosić nieco pułki,
22 III,15|           rzuciły się jak wezbrana fala ku murom. A z murów wykwitły
23 III,27|           końskie, pędziło za nim.~Fala spiczastych czapek chwiała
24 III,29|        cofał się bezładnie. I jako fala, rozlawszy się po płaskim