Tom, Rozdzial

 1  I,3  | wszystkie zęby pokazała. I nie dziw! Co tęższe chłopy między
 2  I,6  | nawiedził ogniem i mieczem. Aż dziw było, że jeden człowiek
 3  I,7  |       bo wszystko jakoby żywe; dziw, że się nie rusza i że ci,
 4  I,7  |     zgięta smutkiem i bólem.~- Dziw, jak cudna! - mruczał sam
 5  I,9  | zdrowie waszmościne?~- Waćpanu dziw pewno, żem spod jego ręki
 6  I,11 |        otwartymi rękoma.~- Nie dziw się waszmość moim słowom -
 7  I,17 |     ludzką?~- Może.~- Jednakże dziw, jak to jest zawzięty pan! -
 8 II,1  |       się jego powrotu? Był to dziw nad dziwy i Soroka głowę
 9 II,6  |        kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to
10 II,6  |   razem uderzyć na Podlasie.~- Dziw mi to nad dziwy! - zawołał
11 II,23 |          rzekł wreszcie król - dziw, że jeszcze świecą.~Wtem
12 II,26 | przeciągnął dłonią po czole.~- Dziw, dziw! - rzekł - wierzę
13 II,26 |       dłonią po czole.~- Dziw, dziw! - rzekł - wierzę ci, ale
14 II,26 |        z listami wyprawił...~- Dziw, jak ważne rzeczy mówisz -
15 II,28 |  Waćpan jej dobrze nie znałeś. Dziw, jak zacna... Ale taką już
16 II,32 |       Michał nie poznawając.~- Dziw! - ozwał się wreszcie -
17 II,35 |    była u księżnej Gryzeldy.~- Dziw nad dziwy, nie dałbym jej
18 III,7 |   Ruszyło martwe cielę ogonem, dziw nad dziwy! - rzekł z gniewem
19 III,14|     boleści i miesiąc trzymał. Dziw, mości panowie, ale padł
20 III,18|      przy męskim zgoła umyśle, dziw, jak charakterna. Tam, gdzie
21 III,18|     stopi się dziś jak wosk.~- Dziw, jak długo trwa to chybotanie.~-
22 III,20|       powolny, ale akuratny, i dziw, jak zawzięty. Exemplum
23 III,24|   Książę musi być w pobliżu.~- Dziw! - ozwał się po chwili oficer -
24 III,25|   Książę musi być w pobliżu.~- Dziw! - ozwał się po chwili oficer -