Tom, Rozdzial

 1  I,2  |        poznawszy, jako sobie już dali rady w jego domu i zdążyli
 2  I,5  |       palą? Jeść i pić bylibyśmy dali za dobre słowo, ale oni
 3  I,6  |          nie ocalał żaden. Jedni dali gardła w Wołmontowiczach,
 4  I,10 | nieprzyjacielowi wstręt pierwszy dali, abyśmy zatrzymawszy go
 5  I,10 |          Jakże to? Łatwo się wam dali? Czy musieliście się zapocić?
 6  I,12 |         potężne brwi - waści nie dali starostwa za to, coś pod
 7  I,18 |   przypuścili ich blisko i naraz dali ognia z pistoletów, lecz
 8 II,1  |      żołnierz.~I rzeczywiście, w dali ukazała się smuga czerwonawego,
 9 II,4  |       biorąc ich za napastników, dali kilkakroć do nich ognia.~-
10 II,4  |       żywo! do wozów!~Młodzi nie dali sobie trzeci raz rozkazu
11 II,6  |       Boga! co mówisz? przecieby dali znać. Lipnicki pojechał
12 II,11 |     Dojrzeli wreszcie i miasto w dali, a pod górą całe szeregi
13 II,13 |          jako i stryj mój, słowo dali, ale prostych nawet o nie
14 II,15 |          dlatego im się nasi nie dali. Prócz tego, tu złe duchy
15 II,16 |        ojczyźnie i królowi innym dali... jeśliś wybrała to miejsce,
16 II,16 |          stanowczo zdradzie, ale dali zaraz znać o niej Kordeckiemu.~
17 II,17 |     kilku już miejscach srogiego dali im łupnia. Szlachta siada
18 II,34 |     Tymczasem Lwów już zniknął w dali za mgłami. Tatarzy przestali
19 III,9 |    Magnuszewa, szpiegowie bowiem dali znać, iż margrabia badeński
20 III,9 |     leżały całe szańce trupów.~W dali nieco, przy rzece, stały
21 III,15|          cichł; a wówczas hen! w dali, w ostatnich szeregach,
22 III,17|         szwedzki majestat mi nie dali, bo sami nie mają.~- U kogoż
23 III,29|        za Wołmontowiczami konie, dali znać, że jakieś wojsko wyszło
24 III,32|          i koni zaczerniły się w dali i jak okiem sięgnąć cała