Tom, Rozdzial

 1  I,13|       asystować, a mnie i moja wiara tego zakazuje.~Po chwili
 2  I,14|         to chwyciłby się jej z wiarą, jaką daje młodość, szedłby
 3  I,17|        bo cnota i obowiązek, i wiara, i honor tak nakazywały.
 4  I,22|     służył, to z zupełną dobrą wiarą - jakąż więc krzywdą było
 5  I,26|    Gdzie w was sumienie? Gdzie wiara, gdzie uczciwość? !.. Co
 6 II,7 | rzadkich ludzi, którzy z dobrą wiarą nam służą.~- Pewno - odrzekł
 7 II,9 |      oświadczył, że taka dobra wiara luterska jak i katolicka,
 8 II,10|        stronnicy zwyciężają... Wiara prawdziwa upada, bo oto
 9 II,12|        pozostało, bo pozostała wiara i cześć dla Najświętszej
10 II,13|      wiedzieli, co to są serca wiarą natchnięte. Ksiądz Kordecki
11 II,13|   Pannie, z niezachwianą zatem wiarą postanowiliśmy żyć z wami,
12 II,14|        wszystkich sił ku Bogu, wiara płynęła spokojnym i głębokim
13 II,14|        ale spokojne pod łzami, wiarą i ufnością natchnięte. Szli
14 II,15|        doświadczonych krzepiła wiara, ale byli pomiędzy nimi
15 II,16|     stawali stronie.~Ojczyzna, wiara, słowem, wszystkie świętości,
16 II,19|     dnia na dzień przestrach i wiara, że zdobycie tego klasztoru
17 II,19|    Lecz taka była niezachwiana wiara, pewność i siła w jego głosie,
18 II,20|  odmiana ku cnocie. Komu Bóg i wiara Jego święta pierwsza nad
19 II,28|     psi wyją i na tym cała ich wiara polega.~- I tacy to ręce
20 II,29|       wierzycie, że poza waszą wiarą nikt zbawion być nie może?~-
21 II,39|       nich ambitny, lecz różny wiarą, gorliwy patriota i stronnik
22 III,8|    rękę podnosić?" Ów zaś: "Bo wiara paskudna!" Tłumaczyliśmy
23 III,9|   zakrzyknął:~- Komu Bóg! komu wiara! komu ojczyzna miła! za