Tom, Rozdzial

 1  I,2  | orszańskimi pannami zatykać!... Do stu piorunów! nie masz takiej
 2  I,2  |           lepiej mówiąc: idźcie do stu diabłów, niechże się po
 3  I,2  |         wołał żałośnie Uhlik.~- Do stu kaduków! Któż was wygania?
 4  I,5  |        Kmicic do Wodoktów na czele stu kilkunastu ludzi, których
 5  I,5  |         upłynęło i półgodziny, już stu przeszło jeźdźców leciało
 6  I,6  |           oddała. Prócz tego około stu zbrojnych ludzi, którzy
 7  I,7  |           rąb! słuchaj... Stój, do stu diabłów!... rozmówmy się.~
 8  I,7  |   Butrymami.~- Cicho waściowie, do stu diabłów! - huknął pan Wołodyjowski -
 9  I,10 |     odpowiedział błazen.~- Tfu! do stu diabłów! - zawołał pan Rosiński,
10 II,1  |  wachmistrzu, smolarz uciekł.~- Do stu diabłów! wnet on nam tu
11 II,2  |        Gadajcie, czego chcecie, do stu diabłów! Po coście do naszej
12 II,7  |          jeden dzień znalazłbym ci stu ochotników, ale w tym kraju
13 II,9  |     wielkie zgromadzenie. Przeszło stu strzelców trzymało ustawicznie
14 II,11 |            oddział szwedzki, około stu koni wynoszący, pod dowództwem
15 II,17 |          spytał nagle przeor.~- Na stu jeden chyba powróci z takiej
16 II,18 |            załogą twierdzy...~- Do stu rogatych diabłów! - przerwał
17 II,29 |     utonęłoby w tym ogromie takich stu jak on. Lecz czemuż owej
18 III,4 |           wyszli, zostało zaledwie stu kilkudziesięciu jeźdźców,
19 III,11|        tylna straż złożona z około stu ludzi nie nadążyła jeszcze
20 III,26|            ze zbrojną chasą pruską stu tych Tatarów rozbijało z
21 III,27|           Słuchaj, zdrajco! Ja bym stu takich wyrodków za jeden
22 III,27|        Gnoińskiego i umówiony okup stu tysięcy talarów zdołał go
23 III,27|          Ale nie poświęcę! nie, do stu piorunów! i niechaj mnie