Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         waćpan!~- Czy ja dobrze słyszę? - rzekł Kokosiński. - Jak
 2  I,7  |    prędzej. Chodź wasze! Konie, słyszę, już są.~Jakoż po chwili
 3  I,10 |      tego, co od waszej miłości słyszę, wnioskuję, że mogę tę ziemię
 4  I,11 |    chyba świat kończy?... Co ja słyszę?... Jeszcześmy wczoraj z
 5  I,11 |      widziałem na świecie dużo, słyszę, rozumiem, a jeszcze mi
 6  I,12 |    Stanisław.~- Wielki Boże, co słyszę! - zakrzyknął Harasimowicz.~-
 7  I,12 |      Zagłoba.~- Wielki Boże! co słyszę!...~- Jeśliś się waćpan
 8 II,4  | zapłacił i nie zapłacę, bo jako słyszę, i pan wojewoda mazowiecki
 9 II,6  |        myśl lasy splądrować, bo słyszę, że tam siła chłopstwa z
10 II,10 |         gotowe do porachunku.~- Słyszę.~"Eryk, syn Gustawa, wilk,
11 II,13 |       Co waćpan mówisz?~- Jazdę słyszę.~- To jeno wiatr z deszczem
12 II,21 |      przez usta tego szlachcica słyszę!...~- Tak jest! tak jest!
13 II,25 |         to doświadczony mówi.~- Słyszę, miłościwy panie - odparł
14 II,26 |       zmogli i w oblężeniu, jak słyszę, trzymają. Niechże im Bóg
15 II,27 |         po chwili zawołał:~- Co słyszę! To jeszcze raz po ustąpieniu
16 II,29 |         nie nadciągnie, bo jako słyszę, elektor o sobie woli myśleć
17 III,5 |     zwycięskim, a już (powiada) słyszę, że chce mnie komendę nad
18 III,11|    okrutnie! - dodał Zagłoba. - Słyszę: kolumny nawet z murów wydzierają
19 III,11|       po nieszporze przyzostał, słyszę głos od sklepienia: "Zagłoba,
20 III,18|      była charakterna.~- Rad to słyszę, mości mieczniku!~- Owóż
21 III,21|         bo z tego, co jak teraz słyszę, po owej obronie zaszło,
22 III,24|         odsłoni.~- Aleś go też, słyszę, zmachał! - rzekł z zadowoleniem
23 III,25|         odsłoni.~- Aleś go też, słyszę, zmachał! - rzekł z zadowoleniem