Tom, Rozdzial

 1  I,2  |         wystąpiły cętki jak na skórze rysia - nie przecz, Jędrusiu,
 2  I,4  |           Ranickiego twarz, jak skóra rysia, cała była już pokryta piętnami.~-
 3  I,4  |            którym kawalerowie ruszyli rysią, bo mróz był srogi i zmarzli
 4  I,4  |              zaścianka i znów ruszyli rysią. Po pół godziny drogi przybyli
 5  I,7  |               poprowadzi.~Poszli tedy rysią ku Lubiczowi owym borem,
 6  I,12 | Wołodyjowskiego puścił się ku niemu u rysią.~- Jak się miewasz, Michałku? -
 7  I,17 |          przeciwny oddział nadchodził rysią. Na koniec z kurzawy wysunął
 8  I,17 |          przyniósł echa wystrzałów.~- Rysią! - skomenderował pan Wołodyjowski.~
 9  I,18 |             którzy także zbliżyli się rysią ku niemu.~Pierwszy szereg
10  I,25 |      Śledziona grała w nim, gdy szedł rysią, oczy wypukłe nabrały blasku,
11  I,26 |            Tymczasem puścili się znów rysią i po godzinie drogi ujrzeli
12 II,19 |           Podano więc konie i ruszyli rysią, a jenerał na czele. Zbliżywszy
13 II,23 |               należy!~Wszyscy ruszyli rysią, raźno, wesoło, i w godzinę
14 II,24 |           stały się podobne do ruchów rysia: wściekłe, jak błyskawice
15 II,41 |        zbytnio; następnie puścili się rysią.~- Soroka! - rzekł Kmicic.~-
16 III,4 |             chorągiew ruszyła naprzód rysią. Mały rycerz na bułanym
17 III,6 |               chorągiew ruszyła zrazu rysią, potem w skok. Pachołek
18 III,9 |           coraz nowe chorągwie, idące rysią, ukazywały się zza lasu,
19 III,9 |         skończono śpiewać, nadjechała rysią laudańska chorągiew, która
20 III,27|            litewskie chorągwie poszły rysią, że zaś najwięcej było lekkich,
21 III,27|               chorągwią wynurzała się rysią zza wzniesienia. W Waldekowym
22 III,27|               z początku stępą, potem rysią i nie szedł prędzej, tylko
23 III,30|              panem Soroką jadą i suną rysią.~- Mniejsza mi z nimi! -