Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       tak do ciebie przyjechali pytać, kochanieńka, kiedy można?~-
 2  I,4  |          Taż to nasza powinność pytać!...~- Bóg wam zapłać za
 3  I,5  |           tam zawsze można było pytać: obrońcyli to czy napastnicy?
 4  I,5  |        do prządek:~- Jeśli będą pytać, powiedzieć, że nie masz
 5  I,8  |         Przyszła zaraz szlachta pytać, czy prawda, a gdy pan Wołodyjowski
 6  I,12 |        o gościach przysłał mnie pytać, co za jedni, więc waść
 7  I,20 |        mów, zamiast nas o prawo pytać... A jeśli masz co powiedzieć
 8  I,25 |        jedni, my też nie śmieli pytać. Popaśli koniom, wzięli,
 9  I,25 |         jak niebezpiecznie było pytać dwa razy o rozkaz; chwycił
10 II,2  | Kmicicowi.~Lecz Kmicic, zamiast pytać lub rozmawiać, wziął głowę
11 II,3  |   trzeba odwieźć ku Podlasiowi; pytać o chorągiew laudańską pana
12 II,3  |         pary nie puścić. A będą pytać, skąd jestem, to powiesz,
13 II,4  |        nie śmiał przystąpić ani pytać go o cokolwiek, bo młody
14 II,9  |        wypytywał też, nie śmiał pytać, o jakich to pomocnikach,
15 II,17 |  zbliżywszy się do bramy począł pytać, czyli ojcowie mają dosyć
16 II,24 |    Gdzie? jak? co?... - poczęto pytać ze wszystkich stron. - Nic
17 II,25 |    będziesz potrzebował o drogę pytać.~- Tak i ja myślę, miłościwy
18 III,2 |      mógł.~Sapieże nie wypadało pytać, co by takiego było, spojrzał
19 III,2 |     dowiedzieć, albowiem wprost pytać osądził za rzecz nieprzyzwoitą
20 III,2 |    więcej o nią nie pytał.~Mógł pytać oficerów, ale i jego umysł,
21 III,11|    chciał ją zgruchotać, począł pytać natarczywie:~- Skąd jedziecie?
22 III,31|      zawołała Oleńka.~I poczęła pytać cichym, ale prędkim, jakoby
23 III,32|   Pańskie! Przychodziłli tu kto pytać się o mnie?~- Przysyłali