Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          Gdy drzwi zamknęły się za ostatnim, Oleńka upadła, wyczerpana,
 2  I,8  |     niepewny gość razem z deszczem ostatnim z chmur upadł. Milej to
 3  I,9  |           spaleniem Wołmontowicz i ostatnim raptem.~- Toteż mnie procesami
 4  I,10 |       myślę, że przynajmniej w tym ostatnim terminie zechcą non deesse
 5  I,12 |           już wiedzieli. Stanisław ostatnim końskim tchem do mnie przyjechał,
 6  I,12 |       jeśli zginąć przyjdzie, tedy ostatnim tchem będę wołał: "Na Szweda!
 7  I,16 |       potem do tamtych chorągwi. W ostatnim razie nie szczędź krwi,
 8  I,17 |             człeku, kołacz po nocy ostatnim tchem końskim i swoim.~-
 9 II,16 |      przekonał się, że zakonnicy w ostatnim razie istotnie gotowi są
10 II,28 |      dalszych prac oblężniczych. Z ostatnim szturmem kazał na powrót
11 II,29 |        jeszcze miał nadzieję, że w ostatnim razie może sam król szwedzki
12 III,1 |       Kazimierza na nowo, choćby w ostatnim jej krańcu, dosięgnąć. A
13 III,4 |    przejściu uprzątnięto pomost na ostatnim przęśle mostu, aby silniejsze
14 III,14|        wiarę, że ten szturm będzie ostatnim.~Na szańcu, zdobytym przez
15 III,15|      Przedmieścia i Wisły.~Tym zaś ostatnim wypadła najcięższa robota,
16 III,18|         wstępie - zawiniłem ciężko ostatnim razem, bom się uniósł we
17 III,21|          zaś była wypoczęta, bo na ostatnim noclegu w niedalekich Rosieniach
18 III,22|          do Tylży wyprawiano, jako ostatnim razem przed wyprawą się
19 III,22|        więcej.~- Bodaj bym nie był ostatnim Polakiem, który waszej książęcej
20 III,23|         Billewicze, ochłonąwszy po ostatnim pogromie, przeszli znów
21 III,26|            słowa Zagłoby, gdy przy ostatnim widzeniu się mówił, że wiktorie
22 III,29| zawróciwszy się wypuszcza konie za ostatnim oddziałem nieprzyjaciół.
23 III,30|             już mdleje, już kona i ostatnim głosem woła: "Dzieci! ratujcie!"