Tom, Rozdzial

 1  I,5  |             Niech się dzieje wola boża! - rzekła wreszcie. - Skoro
 2  I,12 |        idę, niech się dzieje wola boża, a jeśli zginąć przyjdzie,
 3  I,14 |        Niech się więc dzieje wola boża! Biorę ten ciężar na ramiona.
 4 II,1  |    trzęsie! - zakrzyknął.~- Matko Boża, nie może być!...~- Ślepy!
 5 II,9  |         nie odstąpił, gdyż bojaźń boża jeszcze w sercach była!
 6 II,10 |          przez Niemców. Taka wola boża i nie masz potęgi, powtarzam,
 7 II,11 |  przypadek, ale prędzej wskazówka boża i przepowiednia, że jeśli
 8 II,14 |    okolicę, na całą tę ziemię moc bożą rozciągnąć.~Biła godzina
 9 II,14 |          z takim hukiem?... Matko Boża, ratuj!... i tak okrutnie
10 II,15 |           boska nas strzeże, ręka boża nas piastuje, ale wytrwajmy
11 II,15 |    Filistynów Izrael obnosił arkę bożą koło obozu, chodzili znów
12 II,16 |          oczy a bluźnią!... Matko Boża! Zmiłuj się nade mną! Daj
13 II,16 |          wierzył w sprawiedliwość bożą i karę nie tylko za życia,
14 II,17 |      uniknąć nie mogą... Oto kara boża na zdrajców za niedotrzymanie
15 II,17 |       obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko..."~Dalsze słowa
16 II,19 | Czarniecki.~- Tak jest! Tak łaska boża zmienia serca!~- Dla Boga!
17 II,21 |        słusznie chłoszcze go ręka boża, ale przecie na rany Chrystusa!
18 II,22 |  Częstochową, a choć jej za łaską bożą nie zdobędą, przecie dróg
19 II,22 |          ziemskie, ale Opatrzność boża, której oko ustawicznie
20 II,25 |  wszystkich zniósł... Ja z pomocą bożą z Nowego Sącza ich wyparłem
21 II,25 |           zaszły i w których ręka boża króla broniła. Sam Jan Kazimierz
22 III,7 |          łba strzeliło?!... Matko Boża, ratujże go w tej toni!...~-
23 III,7 |      czekał choćby do rana. Matko Boża! Matko Boża!~Tymczasem strzały
24 III,7 |           rana. Matko Boża! Matko Boża!~Tymczasem strzały po przeciwnym
25 III,14|           panienki nastąpić. Ręka Boża, mówię, nic więcej! Sam
26 III,20|       śmierci będę wdzięczną. Pod bożą opiekę chcę się schronić
27 III,20|             Niech się dzieje wola boża! - rzekła po chwili milczenia
28 III,20|       powtarzała: "Dziej się wola boża!" - przecie żal zawodu wziął
29 III,26|           go spotkam.~- Protekcja boża nie zawadzi - odrzekł pan
30 III,26|          krzyczeć począł:~- Matko Boża! raz widzieć i polec!~-
31 III,27|         bluźnij! bo na nią pomstę bożą ściągniesz! Bij się w piersi!
32 III,27|        heretyckiej krwi na chwałę bożą rozlać, to jeszcze rozleję.~
33 III,31|          a nie inna musi być wola boża. Zdawało się jej, że jakaś
34 III,31|    Miecznik wiedząc, że na chwałę bożą ma iść jego praca, pracował