Tom, Rozdzial

 1  I,8  |       nos miał potężny, wpadł w objęcia pułkownika i witali się
 2  I,13 |      powtarzać!~I padli sobie w objęcia. Po czym pan Kmicic zakrzyknął:~-
 3  I,17 |    raczej na wozie, i chwytał w objęcia Skrzetuskich, małego rycerza,
 4 II,7  |      Janusz chwycił Bogusława w objęcia i począł powtarzać wzruszonym
 5 II,13 |      myśląc rzucili się sobie w objęcia.~Przechodził właśnie ksiądz
 6 II,16 |      był porwać ich z radości w objęcia. Już bowiem nie o Częstochowę,
 7 II,16 |      popchnęło Rzeczpospolitą w objęcia króla szwedzkiego, gdy przeciwnie
 8 II,23 |         Kmicic.~I padli sobie w objęcia. ~
 9 II,25 |        i chwycił go jak brata w objęcia.~Przez chwilę nic obaj nie
10 II,28 | spostponował!~I padłszy sobie w objęcia poczęli się całować i do
11 II,32 |      Kmicic.~Więc padli sobie w objęcia, a król patrzył na to i
12 II,34 |        chwycił małego rycerza w objęcia.~- Brat by tyle dla mnie
13 III,10|        gdy kasztelan wziął go w objęcia, łzy ciurkiem puściły mu
14 III,12|         ani słowa, chwycił go w objęcia.~I chwyciwszy, trzymał długo,
15 III,13|         ani słowa, chwycił go w objęcia.~I chwyciwszy, trzymał długo,
16 III,18|          dziękuję! Pójdź w moje objęcia, stryjcu, bo tobie najlepszą
17 III,18|       protestował! Pójdź w moje objęcia, a potem do mojej śliczności...
18 III,18|         zdumionego szlachcica z objęcia i wypadł z komnaty.~- Dla
19 III,20|        tę wieść, padali sobie w objęcia, płacząc z radości. Inni
20 III,23|      pospieszył do Królewca dla objęcia komendy nad świeżo zaciągniętymi
21 III,26|  godziny.~Tu padli sobie znów w objęcia.~- Tak mi coś mówi, że go
22 III,27|     mały rycerz rzucił mu się w objęcia.~- Jędrek! - krzyknął- nie
23 III,27|        mały rycerz rzucił się w objęcia pana Kmicica.~