Tom, Rozdzial

 1  I,13 |       Piechotę mają jaką taką, ale jazdę, Boże się pożal, bo koni
 2  I,19 |              trzeba temu zapobiec. Jazdę wszystką nam odeślesz, a
 3  I,19 |        wszystkie rozkazy książęce: jazdę odesłał, piechotą Kiejdany
 4 II,2  |        Waszmościów, czeka tylko na jazdę, której mu półtora tysiąca
 5 II,11 |     wstrzemięźliwość? Co oni mają? Jazdę dobrą? tak! i nic więcej...
 6 II,13 |          Boga! Co waćpan mówisz?~- Jazdę słyszę.~- To jeno wiatr
 7 II,13 |           jej, mając ze sobą tylko jazdę; ale na postrach księżom
 8 II,41 |           tę stronę wszystką lekką jazdę, która uszedłszy pół mili,
 9 II,42 |          natarli z wściekłością na jazdę. Tymczasem niebo, które
10 III,2 |       Czarniecki opatrzył Zamość w jazdę, konieczną do podjazdów
11 III,4 |          biegłością, która czyniła jazdę polską tak straszną w ręcznej
12 III,9 | Muszkietników wycięto w Mniszewie, jazdę goniono ku Czerskowi, póki
13 III,19|           nami, nie masz nad naszą jazdę...~- A artyleria wyszła?~-
14 III,21|     wiosennych, które naszą ciężką jazdę do ziemi przykuły. On zaś,
15 III,24|     Długosiodle, lecz on rozbiwszy jazdę przedostał się poza nią
16 III,24|     Czerewinie rzekę i zostawiwszy jazdę w gołym polu, zasadził piechotę
17 III,25|     Długosiodle, lecz on rozbiwszy jazdę przedostał się poza nią
18 III,25|     Czerewinie rzekę i zostawiwszy jazdę w gołym polu, zasadził piechotę
19 III,27|      widziałeś oba wojska, a naszą jazdę znasz od dawna; jakże myślisz,
20 III,27|      oczach, bo raz wyprowadziwszy jazdę za rzekę, już był pewien
21 III,27|        Izrael pchnęli wszystką swą jazdę, by natarcie powstrzymać,
22 III,29|            razie zabezpieczała ona jazdę od pierwszego natarcia.
23 III,29|         blasku ujrzał pan miecznik jazdę Chrząstowskiego, wracającą