Tom, Rozdzial

 1  I,2  |       fortun dojdziem.~- I do godności!~- Bóg niewinnym błogosławi.
 2  I,3  |       waćpanna, jeżelim się w godności pomylił...~- Niewinna to
 3  I,8  |    familiantami powiadają i w godności stroją, a Bóg wie, kim są,
 4  I,10 |    bracia urażała mocno, jako godności obywatelskiej przeciwną.
 5  I,13 |       nisko i zasiadali wedle godności.~Lecz widocznie, jak zdawało
 6  I,17 | proszę?~- A waści co do mojej godności?~- Bo mam wielu krewnych
 7  I,22 |       marszałek usadził wedle godności zaproszonych, wymieniając
 8  I,26 |        za one urzędy, honory, godności, substancje, starostwa,
 9 II,4  |  panie... Po ciemku nie można godności rozeznać.~- Czyi ludzie? -
10 II,6  |     radzi nieradzi, winszując godności, a niektórzy może i radzi
11 II,6  |      przyjmując z odpowiednią godności powagą życzenia.~Winszował
12 II,6  |     wtóre, nie przystoi mojej godności na hultajów wyprawy czynić.
13 II,6  |      we wszystkie oznaki swej godności: pod buńczukiem, z buławą
14 II,16 |     właściwy ludziom wysokiej godności. Miller starał się mocno
15 II,16 |   jako człeka nieodpowiedniej godności.~Od tej pory, dotknięty
16 II,21 |    się purpurą.~- Nie znam ja godności waszmość pana - odrzekł -
17 II,21 |     myślę, że nie masz takiej godności, która by pozwalała szlachcicowi
18 II,35 |      co na własną potrzebę. O godności i urzędy nie zabiegał, chociaż
19 II,40 |       później do senatorskich godności doszedł, bo został wojewodą
20 III,2 |       człek okrutnie możny. O godności nie dba i nigdy o nie nie
21 III,8 |  oblicze w powagę odpowiednią godności posła i rzekł po łacinie:~-
22 III,18|   mógłby z wieku, jeśli nie z godności być: porzuć Szweda... Toż
23 III,30|   wachmistrz Soroka, teraz do godności oficerskiej, a nawet kapitańskiej