Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         i nuż jedna przez drugą gadać, a uwagi czynić. Strojny
 2  I,4  |  zostaniesz. Teraz rozkazuję ci gadać wszystko, co wiesz!~Chłop,
 3  I,4  |      pytał Kokosiński.~- At! co gadać! poszli precz! - rzekł z
 4  I,12 |       bez powodu poczęli o niej gadać. Nasz książę wojewoda musiał
 5  I,12 |        jak smoki.~- Nie ma co i gadać, dzielny to żołnierz i naprawdę
 6  I,26 |         Nie rozumiem!~- Siła by gadać! Dowiesz się wasza książęca
 7  I,26 |    robić przez drogę, jeśli nie gadać? Przyznaj się, kawalerze,
 8 II,1  |       lat nie zdarzyło.~- Co tu gadać! - rzekł Biłous - lepiej
 9 II,5  |        z nim?~- Jakżem nie miał gadać, kiedy my się w "Pokrzyku",
10 II,6  |       się chwalić - mówił - ani gadać o tym, czego nie było, bo
11 II,6  |         Co tu o takim żołnierzu gadać. Spenetruje on wszystko
12 II,13 |      narzędzi, wnet też poczęto gadać po całym mieście, że klasztor
13 II,17 |         jarzmo szwedzkie. Co tu gadać! Biją Szwedów w Wielkopolsce
14 II,23 |         on nie chce wszystkiego gadać, ale to jego sprawa.~- Nie,
15 II,27 |      Kazimierz.~- A co o nich i gadać, miłościwy panie, kiedy
16 II,28 |     woda. Jak waćpanu nie wstyd gadać nawet o takiej imprezie!~-
17 III,3 |       Chce król szwedzki ze mną gadać, niech mi Szweda rodowitego
18 III,3 |      Nic! Pan starosta nie chce gadać z Polakami, którzy waszej
19 III,3 |   Wszystko mi jedno, z kim chce gadać, byle gadał. W braku innych
20 III,5 |      łaskę i pozwól mnie samemu gadać do marszałka.~- A ojciec
21 III,8 |        gęby nie otworzy. Szkoda gadać!~- Wiem, że szelmy nieużyte.
22 III,10|   dajcie mi spokój, bo nie mogę gadać!~- Jedno jeno jeszcze powiedz.
23 III,17| rozmawiać i prawdę sobie w oczy gadać. Śmiało, śmiało! Proszę