Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          Orpiszewskiemu dom spalił i dziewkę porwał, a ludzi wyciął...
 2  I,8  |              której by sama Wenus za dziewkę służyć mogła. Desperacja
 3  I,9  | Skrzetuskiemu umiłowaną nad wszystko dziewkę, kniaziównę Kurcewiczównę.
 4  I,9  |      Skrzetuskiego Bóg wynagrodził i dziewkę mu oddał. Zaraz po Zbarażu
 5  I,13 |              Przykazałem mu też, aby dziewkę z wolna do tego przygotował.
 6  I,16 |            nasza wiarę nawrócić, ale dziewkę to sobie już ty sam kaptuj,
 7  I,16 |      miecznika nawrócę, on ci pomoże dziewkę nawracać. Zgodzi się, to
 8  I,23 |               Ale to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze miłujesz?~- Nie
 9 II,7  |         samym by wyrok śmierci na tę dziewkę napisał. Zrozumiał on to
10 II,7  |       napiszę: oddaj listy, oddam ci dziewkę.~- Prawda jest! - rzekł
11 II,26 |              zebrawszy ową szlachtę, dziewkę mi wydarł, a samego usiekł,
12 II,26 |             w garści... Jeno mi o tę dziewkę chodzi. Oleńka jej na imię,
13 II,34 |            na mnie rzucił, jeszcze i dziewkę tę z Kiejdan wywiózł, i
14 II,35 |              nie zamyślam, skoro sam dziewkę chcę stąd wyprawić. Srodze
15 II,36 |            do Zamościa chcielibyście dziewkę wieźć, jeno gdzieś na uboczu
16 II,36 |           nie przekonał o zasadzce i dziewkę zaraz bym w Krasnostawie
17 II,37 |            będzie fortunę odbierał i dziewkę instalował? Powariowali
18 II,38 |            będzie fortunę odbierał i dziewkę instalował? Powariowali
19 III,7 |               gdy mu Bohun umiłowaną dziewkę porwał, przecie i jej, i
20 III,7 |          zbyt nacierać, umyślił tedy dziewkę wysłać ze mną, niby do pana
21 III,18|             przystoi temu, którego o dziewkę proszą, i że zbyt jawnie
22 III,19|               Mnie już dawno i na tę dziewkę złości brały. A mówię waszej
23 III,23|       nieprzyjaznym człekiem uporać; dziewkę zaś, bylem był zdrów, wezmę