Tom, Rozdzial

 1  I,21 |         w którym Kmicic zaledwie zrozumiał słowo:~- Duszę się!...~Na
 2  I,22 |       obca osoba. Wkrótce jednak zrozumiał, że ani on nie potrafi być
 3  I,26 |      gniewu odetchnął spokojnie; zrozumiał jedno w tej chwili, że w
 4 II,1  |          duże to bory?~Chłop nie zrozumiał pytania.~- Jak to?~- Daleko
 5 II,7  |   śmierci na tę dziewkę napisał. Zrozumiał on to dobrze, że tylko tym
 6 II,8  | poczynają.~Januszowi, jakkolwiek zrozumiał już grę Bogusławową, wydała
 7 II,21 |       spytał.~Kmicic nie od razu zrozumiał pytanie i nie zaraz odpowiedział,
 8 II,24 |     zginąć albo pójść w niewolę. Zrozumiał to w jednej chwili nieustraszony
 9 II,25 |     potężnych i równie wiernych. Zrozumiał ową intencję król i serce
10 III,2 |          Karola Gustawa, ten zaś zrozumiał spojrzenie i odrzekł odgarniając,
11 III,2 |         oto pijemy.~Pan starosta zrozumiał, o co chodzi, rozochocił
12 III,4 |      miał się spotkać, więc choć zrozumiał, iż czeka go jakiś cios
13 III,5 |          widział, co się dzieje, zrozumiał, co z tego może wyniknąć,
14 III,8 |        być! - zawołał Roch.~Król zrozumiał bez tłumacza i począł w
15 III,9 |       nie może, a pan Czarniecki zrozumiał i za głowę go tylko ścisnął.~-
16 III,11|          za mury dostać!~Sapieha zrozumiał w jednej chwili, co znaczyła
17 III,15|        lub diabłów niż do ludzi.~Zrozumiał i Wittenberg, co się dzieje.
18 III,22|      mnie nie ostrzegał.~Ketling zrozumiał przymówkę i odrzekł mową,
19 III,24|    Babinicz szedł za nim.~Duglas zrozumiał, że musiało zajść coś niezwykłego.~
20 III,25|    Babinicz szedł za nim.~Duglas zrozumiał, że musiało zajść coś niezwykłego.~
21 III,27|          hetman- żeś tak od razu zrozumiał, co czynić należy?~Kmicic
22 III,29|          pędem do ataku.~Wówczas zrozumiał, że trzeba cofać się jedyną