Tom, Rozdzial

 1  I,3  |          oczy w górę i piszczał:~- Bij! kto w Boga wierzy! z dymem
 2  I,4  |         całej izbie, i krzyknął:~- Bij!~Rapiery zabłysły, rozległ
 3  I,5  |           mnie, kto w Boga wierzy! bij, nie żałuj!~Na koniec wybuchnął:~-
 4  I,5  |    rozlegały się dzikie okrzyki:~- Bij! morduj!...~Księżyc dosięgnął
 5  I,7  |      Wołodyjowskiego:~- Biegiem!~- Bij, zabij! - odkrzyknęli laudańscy
 6  I,15 |        gorączce.~- Bijże zdrajców! Bij psubratów! Ej, Kmicic! Kmicic!
 7  I,17 |           Co czynić, wasza mość?~- Bij go! łapaj!~- To się na nic
 8  I,24 |           ty, człeku, i łbem w mur bij, nie ma już rady nijakiej!
 9  I,26 |      Pilwiszkom.~- Łapaj! Trzymaj! Bij! - rozległy się dzikie głosy.~
10 II,4  |            uderzywszy o podłogę.~- Bij! - krzyknął Kmicic, w którym
11 II,4  |           choć Rzędzian krzyczał: "Bij!" - nie wiedziała, co czynić,
12 II,6  |           tych psubratów, kto żyw! Bij, kto w Boga wierzy, komu
13 II,15 |            dzień. Dzikie wrzaski: "Bij! morduj!", zmieszały się
14 II,24 |    zabrzmiał głos pana Andrzeja:~- Bij!~I jako skała oderwana od
15 II,25 | Wyostrzywszy miecz.~Bijże Szwedów, bij,~Wziąwszy tęgi kij.~ ~Walże
16 II,33 |           dłońmi zatknął.~- Bijże, bij! kto w Boga wierzy! - powtarzał.~
17 II,41 |        Uratujesz Oleńkę, Sorokę... Bij! Bij!...~Kmicic zbliżył
18 II,41 |   Uratujesz Oleńkę, Sorokę... Bij! Bij!...~Kmicic zbliżył się jeszcze
19 II,41 |      wyciągać zza pasa buzdygan.~- Bij!... - szeptał diabeł. -
20 II,41 |         Przeciw królowi wojujem!~- Bij!~- Do księcia!~- Stój!~W
21 III,4 |           bez okrzyków: "Ałła!" i "Bij, zabij!" - niepokój powstawał
22 III,5 |           niż wszystkie "ałła!" i "bij, zabij!" Jest tu świadek,
23 III,6 |        pistoletu.~- Ałła! ałła!... Bij, morduj!... zabij!... Uha-u-bij! -
24 III,7 |        porwać. Ciemno, choć w pysk bij; nim się opatrzą, to i wrócim,
25 III,9 |         Wołodyjowskiego:~- W skok! bij!~A do wiśniowieckiej pod
26 III,11|                drudzy już wołali: "Bij, kto cnotliwy!" - inni: "
27 III,17|      głownię szabli, powtarzając: "Bij, kto cnotliwy!" - wreszcie
28 III,18|     pohańbiona, nie chcę i ja żyć! Bij, zbóju, zarżnij! Ludzie
29 III,19|          targał ją z całej siły:~- Bij, kto w Boga wierzy! - zakrzyknął
30 III,27|     upłynęło pół godziny i okrzyk "bij!" nie dawał się słyszeć;
31 III,27|       Radziwiłła.~Krzyk straszny: "Bij, zabij!", zagrzmiał w powietrzu
32 III,27|          polskie głosy wrzeszczą: "Bij!" - niemieckie zaś "Gott
33 III,27|            pomstę bożą ściągniesz! Bij się w piersi! żywo, żywo!~
34 III,29|          teraz, ale ich dogonim!~- Bij! zabij! - odpowiadają chórem