Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     Kmicica mówisz. Prawda jest, żeśmy mieli w domu siedzieć, ale
 2  I,10 |    rozpoczniem żniwa z tą myślą, żeśmy w dniu dzisiejszym ojczyznę
 3  I,17 |       zawołał Zagłoba. - Dobrze, żeśmy się spotkali, bo ja tu w
 4  I,17 |       Oskierko. - To, co mówisz, żeśmy mu pomogli, to głupstwo,
 5  I,17 |         mówił Oskierko. - Znasz, żeśmy z hetmanem gotowi byli iść
 6  I,18 |         jesteśmy. Owszem, mówmy, żeśmy radziwiłłowscy ludzie, że
 7  I,19 |       winę tej wojny przypisują, żeśmy to do nieprzyjaciela przeszli,
 8 II,10 |        starzec powolnym głosem - żeśmy zmaleli, a oni urośli, że
 9 II,12 |    ojczyzny; ale się nie dziwuj, żeśmy twoją chęć z niedowierzaniem
10 II,15 | chałupach odmrożę. Co za szkoda, żeśmy do Prus nie poszli; kraj
11 II,16 |   dosięgnął, nie dowiedliby nam, żeśmy umyślnie do niego strzelili,
12 II,16 |        równi ze mną, bo powiada, żeśmy teraz dwakroć mocniejsi
13 II,19 |         Wasza dostojność! Sądzę, żeśmy się tu na naradę, nie na
14 II,19 |          teraz z uciechą na nas, żeśmy pamięć wdzięczną o nim zachowali.~-
15 II,19 |          wówczas nikt nie powie, żeśmy go zdobyć nie mogli, jeno
16 II,19 |        go zdobyć nie mogli, jeno żeśmy nie chcieli.~- Ale czy oni
17 II,21 |        Bóg patrzy w serca nasze, żeśmy choć dziś gotowi wyruszyć
18 II,23 |   szlachcic, a tak krotochwilny, żeśmy na weselu mało boków od
19 III,6 |         przewaliło się ich tyla, żeśmy zrachować nie mogli, ale
20 III,18|        dawna Radziwiłłów, wiesz, żeśmy do przeprosin nieskorzy;
21 III,18|     tłumacząc. Przyszło do tego, żeśmy i waszą książęcą mość źle
22 III,23|   Szwecja, a po wtóre: przed kim żeśmy to tak z księciem umykali?~-