Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        powiem wszystko, jak się zdarzyło, mój klejnocie, jeno sobie
 2  I,5  |    opowiedzieć, co się w Upicie zdarzyło.~- Trzeba szczerą prawdę
 3  I,12 |    wszystko, co się pod Ujściem zdarzyło, i za czuprynę się targał
 4  I,12 |        waść wiedział, że się to zdarzyło. W środku, między czterema
 5 II,1  |       się od dziesięciu lat nie zdarzyło.~- Co tu gadać! - rzekł
 6 II,6  |      przyszłoby do tego, co się zdarzyło! - powtarzano w obozie.~-
 7 II,7  | wszystkim, co się w Pilwiszkach zdarzyło. Nie mniejszy to był cud,
 8 II,8  |         bo nigdy by się tam nie zdarzyło to, co się tu zdarzyło,
 9 II,8  |      nie zdarzyło to, co się tu zdarzyło, że wszyscy pana swego opuścili,
10 II,9  |       innej szlachty, bo się to zdarzyło już niedaleko od Przasnysza.
11 II,10 |        Nadziei nikt nie miał...~Zdarzyło się, że pod Sochaczewem
12 II,18 |   miłości przysłużyć. Jakoż się zdarzyło... My przeciw fortecy nie
13 II,20 |      jego pobytu w Częstochowie zdarzyło, i tym, gdzie jest ta, którą
14 II,34 |         nie leź, chyba iżby się zdarzyło, żeby samo wypadło. Wonczas
15 II,34 |        uwierzy... Ale gdyby się zdarzyło, powiedz, co wiesz. A bacz
16 II,37 |       swą energią, jak i co się zdarzyło, jako Radziwiłłom otumaniony
17 II,38 |       swą energią, jak i co się zdarzyło, jako Radziwiłłom otumaniony
18 III,4 |     nadciąga! Zginą i ci!~Jakoż zdarzyło się, że część królewskiego
19 III,5 |        to któremu z waszmościów zdarzyło, miałby przez całe życie
20 III,5 |        siebie, a ilekroć się to zdarzyło, tylekroć bywał i mowny
21 III,6 |     życiem tego nie przypłacił. Zdarzyło się, że mając przy sobie
22 III,16|        wierzch coraz wyraźniej.~Zdarzyło się, że jednocześnie pan