Tom, Rozdzial

 1  I,8  |           Gdybym ja o waćpannie zapomniał, tedy nie byłbym godny tej
 2  I,17 | wszystkich podziękę, że nas nie zapomniał i in rebus angustistak skutecznie
 3 II,7  |    głosem:~- Tak?!... dobrze!.. Zapomniał jeno, że jego koczotka jest
 4 II,10 |         ukaże się jego oczom.~I zapomniał o wszystkim, wzrok utkwił
 5 II,12 |     zmieniły się w czucia same; zapomniał się, zapamiętał, przestał
 6 II,14 |       odbierał rozkazy, aby nie zapomniał o tym ziemskim kościele,
 7 II,18 |    Jednakże mimo tych myśli nie zapomniał, gdzie jest, dokąd idzie,
 8 II,20 |        chciwie i o bólu własnym zapomniał, gdyż były one nader dla
 9 II,23 | stroskany, o troskach z podziwu zapomniał.~Z każdym dniem olbrzymy
10 II,26 |        szlachty i rycerstwa nie zapomniał jednak dobry król o swym
11 II,26 |  przywarła, żem o świecie bożym zapomniał. Cnota i uczciwość jest
12 II,27 |   miłościwy panie - rzekł - bom zapomniał jednej wieści powiedzieć,
13 III,5 |        dwóch tysięcy ludzi. Nie zapomniał też wspomnieć o Swenonie,
14 III,8 |    jeszcze o Gołębiu pamięta?~- Zapomniał po drodze z Jarosławia -
15 III,12|      nie utrzyma! Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym
16 III,13|      nie utrzyma! Tegom jeszcze zapomniał powiedzieć, co mi na odchodnym
17 III,14|         Lecz on o wszystkim już zapomniał, tak miał przeszyte serce.
18 III,16|         ratunek. O wszystkim tu zapomniał... przy tobie, pani.~Teraz
19 III,21|        służąc, prawie po polsku zapomniał, a przynajmniej mówił jak
20 III,26| najmilszy, możeś tam już o mnie zapomniał, a jeżeli wspomnisz, to
21 III,28|      odstępstwie pana Andrzeja, zapomniał lub nie miał czasu wydać
22 III,29|         niego pisała. A on, nie zapomniał! wiedziałam, wiedziałam,