Tom, Rozdzial

 1 II,27 |      panem starostą kałuskim w Zamościu się znoszą, a tymczasem
 2 II,35 |  prawdziwe królewiątko w swoim Zamościu: człek w sile wieku, wielce
 3 II,35 |     dworskie progi wycierać? W Zamościu nie tylko ja Jan Zamoyski,
 4 II,35 |     tak iż księżna siedziała w Zamościu na łasce u brata Jana.~Lecz
 5 II,36 |    rzekł do siebie Kmicic. - W Zamościu siostry się boisz, więc
 6 II,36 |       murami wprost ku Staremu Zamościu, po czym wyjechali na pola
 7 II,36 |  Borzobohatą mieć z powrotem w Zamościu. Ciż sami rajtarowie ją
 8 III,2 |        całą otuchą wyglądać. O Zamościu różne krążyły mniemania.
 9 III,2 |       przyszło królowi pana na Zamościu skaptować.~- Pieniędzmi
10 III,2 |    archiduków więźniami w moim Zamościu miewał." Co prawda zresztą,
11 III,2 |  haczyk połknie, to będziemy w Zamościu, inaczej - nie!~- Zostaną
12 III,2 |   rację znajdzie się z czego w Zamościu odpowiedzieć. Armat ciężkich
13 III,2 |   srodze zmarnowane zmienić. W Zamościu przyjął je pan Sobiepan
14 III,2 | Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu. Eques polonus sum, nic
15 III,2 |        Dobrze nam się będzie w Zamościu działo, i mnie, i wam. Przystaliśmy
16 III,3 |      panem w Szwecji, tak ja w Zamościu. Ale że jako wasza dostojność
17 III,3 |  Sztokholmie zostawała, a ja w Zamościu - co? Bo Sztokholm jego
18 III,7 |     dziewka, okrutnie gładka w Zamościu, która się panu staroście
19 III,21|       ja byłam jeszcze wtedy w Zamościu, i pan Babinicz jeszcze
20 III,21|     pana Babinicza widziałam w Zamościu - odrzekła prędko Anusia -
21 III,24|    teraz na chlebie i wodzie w Zamościu, a co Wittenberg spojrzy
22 III,25|    teraz na chlebie i wodzie w Zamościu, a co Wittenberg spojrzy