Tom, Rozdzial

 1  I,12 |         Zygmuntowi III należał. Własny hajduk mu czaszkę rozpłatał,
 2  I,19 |       wieczorem rzekł doń:~- Na własny to domysł zrobił, bez mojego
 3 II,2  |          Twarz mu pałała, bo go własny list jako ogień rozpalił.
 4 II,6  |     radą też nie pogardzę, choć własny rozum mam, gdyż wiem, żeście
 5 II,6  |        jako nic z onych dóbr na własny pożytek nie obróciłem i
 6 II,10 | Radziejowski go chronił, i jego własny, i pana chorążego Koniecpolskiego,
 7 II,18 |         żołnierzy głuszyły jego własny krok.~Jakoż tak uczynił
 8 II,18 |         naboju, ma jeszcze swój własny. Tym lepiej."~W tej chwili
 9 II,21 |   bowiem go oszczędzi, jeśli go własny król potępia? A przecie,
10 II,24 |       orszak królewski za jakiś własny podjazd, bo nie przyspieszyli
11 II,28 |         ucha nie powie, tego ci własny dowcip nie podszepnie. Prawda
12 II,30 |      dobro Rzeczypospolitej niż własny wczas, niż własne zdrowie
13 II,31 |      dobro Rzeczypospolitej niż własny wczas, niż własne zdrowie
14 II,35 |     kiedyś doszła, mogłaby mieć własny fraucymer i między senatorami
15 II,35 |         pana Sapiehy napiszę, i własny dodasz... A jać jeno przyrzekam,
16 II,36 | lepszego od się... I sam się we własny potrzask uchwycisz."~Wieczorem
17 II,37 |       nieprzyjaciele, ale nawet własny król, nawet ci, których
18 II,38 |       nieprzyjaciele, ale nawet własny król, nawet ci, których
19 III,4 |     niejeden Szwedzisko chwycił własny rapier za ostrze i zwracając
20 III,6 |       księży, ale będziesz swój własny! - odrzekł kasztelan.~Lecz
21 III,9 |     wiem już, co woda, a co mój własny pot, a co krew szwedzka...
22 III,26|         wpisane, a może na nasz własny.~Kmicic westchnął.~- W miłosierdziu