Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     pierze wsadzić i po rynku w Upicie biczem pędzać. Już powiem
 2  I,1  |    hołoty w Poniewieżu, część w Upicie, a godniejszych kompanionów
 3  I,4  |         pana Kmicicowe, które w Upicie zostało, to lepsze? Jacy
 4  I,4  |  sprawiedliwość, a teraz znów w Upicie gwałt! Wszystko to przeciw
 5  I,4  |              To wiem, że jest w Upicie. Ale w domu co się dzieje?~-
 6  I,5  |       jej opowiedzieć, co się w Upicie zdarzyło.~- Trzeba szczerą
 7  I,5  |         Mówże teraz, jakeś to w Upicie winnych sądził?~- W Upicie?
 8  I,5  |      Upicie winnych sądził?~- W Upicie? Jako Salomon!~- To i chwała
 9  I,5  |   chcesz. Tamtych wyprawię... w Upicie załagodzę... będę żył inaczej...
10  I,5  |       całą zeszłą noc spędził w Upicie na pijatyce i hulance. Ale
11  I,5  |        na koń. W Krakinowie i w Upicie poczęto bić w dzwony po
12  I,9  |      załagodzić nawet łyczków w Upicie, bo tam istotnie podswawoliłem.
13  I,12 |  chorągwie; waszmościna niech w Upicie zostanie, bo tam może być
14  I,12 |   bardziej że chorągiew kazał w Upicie zatrzymać - odrzekł pan
15  I,12 |        samo wczoraj mówiliśmy w Upicie.~- Witam waszmościów najradośniej
16  I,12 |    jeszcze dnia Zagłoba mówił w Upicie, że nie z nieboszczykiem
17  I,15 |   chorągiew, panie Michale?~- W Upicie!~- Powiedz mi jeno, jestżeś
18  I,17 |   Skrzetuski.~- Tak jest. Ale w Upicie stoi moja chorągiew, o którą
19  I,17 |        Wczoraj rano już byłem w Upicie, a w południe ruszyliśmy
20  I,17 |          rzekł Zagłoba. - Gdy w Upicie żołnierze posłali po konie
21 II,26 | człowieka ścigają. Naprzód mi w Upicie żołnierzy poszarpano, za
22 III,32|         i mszy trzeba było aż w Upicie szukać.~Kmicic, zatopiony